Starfish Radiation
| Inne nazwy |
STARAD 1, 1962 Beta Kappa, S00444 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1962-058A |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
197 km[1] |
| Apogeum |
5458 km |
| Okres obiegu |
146,5 min |
| Nachylenie |
71,4° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
26 października 1962 16:14 UTC |
| Koniec misji |
18 stycznia 1963 |
| Powrót do atmosfery |
5 października 1967 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
1100 kg |
Starfish Radiation (STARAD) (ang. Starfish Radiation) – seria dwóch amerykańskich sztucznych satelitów do zbierania danych o atmosferycznych i pozaatmosferycznych wybuchach jądrowych:
- Starfish Radiation 1 – wystrzelony 26 października 1962
- Starfish Radiation 2 – wystrzelony 2 września 1965 rakietą Thor Agena D, z kosmodromu Vandenberg. Z powodu awarii członu Agena D, rakieta i ładunek zostały zniszczone na rozkaz oficera bezpieczeństwa kosmodromu, na wysokości około 11 km. Satelita ważył około 1150 kg.
Ładunek[edytuj | edytuj kod]
- Próbnik gęstości elektronów
- Detektor cząstek naładowanych
- Elementem detekcyjnym były scyntylatory plastyczne (osłaniane). Poszczególne scyntylatory posiadały efektywne progi wyzwalania na elektrony o energiach: 1,2; 2,4 i 5 MeV. Każdy z czujników miał pole widzenia około 2π steradianów. Dane były nagrywane na taśmie magnetycznej i odgrywane do przesłania do stacji naziemnej.
- Spektrometr elektronów uwięzionych w polu magnetycznym
- Pięciokanałowy spektrometr służył do pomiaru elektronów powstających w atmosferze podczas wybuchów jądrowych. Kanały miały zakres: 325-462 keV, 955-1117 keV, 1630-1834 keV, 2400-2614 keV, 3250-3474 keV. Tło mierzono za pomocą dwóch osobnych kanałów: 664-808 keV i 2590-2809 keV. Dane z każdego kanału pobierano raz na sekundę.
- Pomiary cząstek naładowanych
- Zestaw pięciu detektorów scyntylacyjnych o różnych polach widzenia. Każdy pozyskiwał widma za pomocą dyskryminacji amplitudowej. Jeden z czujników przestał działać wkrótce po starcie, ale pozostałe działały do końca misji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mark Wade: Starfish. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- STARAD. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2013-09-26]. (ang.).