Przejdź do zawartości

Starosiele (rejon janowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Starosiele
Стараселле
Староселье
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

janowski

Sielsowiet

Soczewki

Populacja (2009)
• liczba ludności


27[1]

Kod pocztowy

225829

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Starosiele”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Starosiele”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po prawej znajduje się punkt z opisem „Starosiele”
Ziemia52°11′36″N 25°26′27″E/52,193333 25,440833

Starosiele (biał. Стараселле, Starasielle; ros. Староселье, Starosielje) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Soczewki, nad Niesłuchą.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. uroczysko położone w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie kobryńskim, w gminie Drużyłowicze[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie drohickim[a]. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opisujący stan z 1921 nie wymienia Starosiela jako osobnej miejscowości[3]. Miejscowość nie pojawia się również na mapie Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1926, choć w jej miejscu zaznaczone są zabudowania[4]. Nazwa Starosielje pojawia się na mapie Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1930[5].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. do 12 grudnia 1920 w powiecie kobryńskim

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Starosiele (3), pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 264.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
  4. Mapa WIG Janów (Poleski) 1926. [dostęp 2022-11-25]. (pol.).
  5. Mapa WIG Janów (Poleski) 1930. [dostęp 2022-11-25]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]