Stawy Milickie
Stawy Milickie – wielki zespół stawów rybnych (m.in. Krośnice, Potasznia, Radziądz, Ruda Sułowska i Stawno) położony w kotlinowatych rozszerzeniach doliny Baryczy, w okolicach Milicza i Żmigrodu.
Liczba stawów wynosi ponad 285[1], a ich łączna powierzchnia liczy ok. 77 km². Maksymalna głębokość wynosi 2,5 m. Wysokość terenu: 95-120 m n.p.m. Wiele stawów jest obecnie zdewastowanych, pozbawionych wody, czasem zarośniętych. Degradacji uległa także towarzysząca stawom infrastruktura – kanały, jazy, przepusty. Jako taki zespół stanowi unikatowy zabytek techniki[potrzebny przypis].
Założone przez cystersów w XIII wieku, milickie stawy rybne są największym w Europie ośrodkiem hodowli karpia, również największym w Polsce rezerwatem przyrodniczym i jednym z cenniejszych ośrodków ornitologicznych w Europie[1]. Część z akwenów wykorzystuje dawne niecki pozostałe po wydobyciu rudy darniowej[2].
Region stawów jest od 1963 roku rezerwatem ptactwa wodnego i błotnego. Odnotowuje się tu 276 gatunków, z czego 166 gatunków ma tu swoje tereny lęgowe (m.in. żuraw, łabędź niemy, gęś gęgawa, orlik krzykliwy, bielik, kania ruda i inne). Od 1996 roku część Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy, objęta także ochroną w ramach konwencji ramsarskiej. Wpisane na listę Living Lakes.
Zobacz też
- opisane stawy: Grabownica, Jan, Jaskółcze, Niezgoda, Rudy, Słoneczny Górny, Słupicki Stary,
- jaz w Rudzie Milickiej,
- Młynówka Sułowska,
- rezerwat przyrody Stawy Milickie,
- kompleks Stawno,
- powiat milicki,
- Święto Karpia Milickiego.
- ↑ a b Jacek Frączak: Ilustrowany Atlas Polski. Nasza Ojczyzna. Mapy, informacje, krajobrazy. Warszawa: Reader’s Digest Przegląd, 2005, s. 138. ISBN 83-88243-20-9.
- ↑ tablica informacyjna w Stawnie