Stefan Hnydziński
Wygląd
Data i miejsce urodzenia |
29 lipca 1901 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 października 1939 |
Stefan Hnydziński (ur. 29 lipca 1901 w Jarosławiu[1], zm. 6 października[2] 1939 w Warszawie) – polski aktor filmowy i teatralny[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczęszczał do szkoły handlowej w Przemyślu. Debiutował na deskach przemyskiego Fredreum. Aktorstwa uczył się pod kierunkiem Roberta Boelke we Lwowie. W 1919 odbywał służbę wojskową[1]. W 1920 debiutował na scenie w Poznaniu. Od roku 1924 występował w Miejskich Teatrach Dramatycznych w Warszawie. Grał na scenach Teatru Narodowego i Teatru Letniego do 1939 r. Występował w filmach. Obdarzony świetnymi warunkami zewnętrznymi, grał przeważnie role amantów.
Ranny we wrześniu 1939 w czasie bombardowania Teatru Narodowego. Wkrótce potem zmarł.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1939/1946 - Czarne diamenty (górnik Kałuża)
- 1939/1941 - Żona i nie żona (Zenon Wojnicki, mąż Ireny)
- 1939/1940 - Złota Maska (Biesiadowski, dostawca mięsa)
- 1939 - Kłamstwo Krystyny (pijak)
- 1939 - Geniusz sceny (chłop w "Niespodziance")
- 1938 - Szlakiem mew (pływający w morzu)[3][4]
- 1938 - Kobiety nad przepaścią (marynarz Kuba)
- 1938 - Gehenna (służący Olelkowicza)
- 1938 - Florian (Horehlad)
- 1938 - Dziewczyna szuka miłości (oficer w szkole w Bielsku)
- 1938 - Druga młodość (lokaj Mohortów)
- 1937 - Znachor (Zenon Woydyłło)
- 1937 - Skłamałam (Jan, kierownik drukarni, przyjaciel Burskiego)
- 1937 - Pani minister tańczy (mąż Loli)
- 1937 - O czym marzą kobiety (wywiadowca)
- 1937 - Dziewczęta z Nowolipek (Michałowski)
- 1937 - Dorożkarz nr 13 (pijak)
- 1936 - Wierna rzeka
- 1936 - Róża (żołnierz; nie występuje w napisach)
- 1936 - Jego wielka miłość (mężczyzna szukający na przyjęciu Kurczka; nie występuje w napisach)
- 1936 - Dodek na froncie (ordynans "porucznika Iwanowa")
- 1936 - Bohaterowie Sybiru (technik Wojciech Groma)
- 1936 - Barbara Radziwiłłówna (Wirszyłł)
- 1933 - Dzieje grzechu (ziemianin)
- 1928 - Romans panny Opolskiej (Jan Główniak, nauczyciel i lokaj)
- 1928 - Ludzie dzisiejsi (Janek, syn Wrzosa)
- 1927 - Zew morza (parobek w młynie)
- 1926 - Czerwony błazen (Witold Skarski)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 260 .
- ↑ Notatka, Kurier Poranny nr 275 z dnia 9 października 1939, Gazeta znajduje się w zbiorach cyfrowych biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego art. (nota) str2 na samym dole nosząca tytuł ,, Zgon znanego artysty”. .
- ↑ „Szlakiem mew” (1938) [online], stare-kino.pl, 6 października 2023 [dostęp 2023-11-09] (pol.).
- ↑ Szlakiem mew | Mieczysław Bilażewski [online], Ninateka [dostęp 2023-11-09] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stefan Hnydziński w bazie IMDb (ang.)
- Stefan Hnydziński w bazie Filmweb
- Stefan Hnydziński w bazie filmpolski.pl
- Stefan Hnydziński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Identyfikatory zewnętrzne: