Stefan Oczesalski
 podpułkownik Sztabu Generalnego
| |
| Data urodzenia |
1 kwietnia 1887 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stefan Oczesalski[a] (ur. 1 kwietnia[b] 1887, zm. ?) – podpułkownik Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w guberni warszawskiej, w rodzinie Ludwika[1]. Był wyznania prawosławnego[1]. 3 września 1906, po ukończeniu szkoły realnej w Warszawie, rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego[1]. Ukończył Czugujewską Szkołę Junkrów Piechoty[2]. 15 czerwca 1908 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 14 czerwca 1907 i wcielony do 220 Jepifańskiego Rezerwowego Pułku Piechoty[2]. 1 stycznia 1909 pełnił służbę w 220 Jepifańskim Batalionie Rezerwowym w Morszańsku należącym do 55 Rezerwowej Brygady Piechoty[3]. W następnym roku razem z całym batalionem został wcielony do 191 Largo-Kagulskiego Pułku Piechoty, należącego do 48 Dywizji Piechoty[2]. 21 listopada 1911 został przeniesiony do 56 Żytomierskiego Pułku Piechoty, należącego do 14 Dywizji Piechoty, na stanowisko młodszego oficera 4. kompanii[1]. 25 listopada tego roku awansował na porucznika ze starszeństwem z 14 czerwca 1911[1]. W 1912 został słuchaczem Imperatorskiej Nikołajewskiej Akademii Wojskowej[1]. Według stanu na 1 stycznia 1914 był kawalerem (ros. Холост)[1]. W tym samym roku, po ukończeniu akademii wrócił do macierzystego pułku i w jego szeregach walczył w czasie I wojny światowej. 22 listopada 1915 awansował na sztabskapitana ze starszeństwem z 14 czerwca 1915[2]. W 1915 otrzymał tytuł oficera przydzielonego do Sztabu Generalnego, a w następnym roku oficera Sztabu Generalnego i przydział na stanowisko starszego adiutanta sztabu 3 Dywizji Kozaków Dońskich[2]. 15 sierpnia 1916 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 14 czerwca 1916[2]. 26 marca 1917 był pomocnikiem starszego adiutanta oddziału generała kwatermistrza sztabu 6 Armii[4].
W marcu 1918 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 2 Pułku Rezerwowego, który wchodził w skład Brygady Rezerwowej I Korpusu Polskiego w Rosji[5].
Z dniem 1 czerwca 1919 został przydzielony do Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[6]. 12 czerwca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika Sztabu Generalnego[7]. Następnie przez dwa lata pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków” na stanowisku szefa Wydziału IV i zastępcy szefa sztabu. Za ten okres służby otrzymał pochwałę od dowódcy okręgu, generała porucznika Aleksandra Osińskiego. W kwietniu 1921 został przeniesiony na stanowisko członka Komisji Weryfikacyjnej[8].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[9]. 2 lipca 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz, na podstawie orzeczenia Oficerskiego Trybunału Orzekającego, pozbawił go stopnia oficerskiego[10].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W czasie służby w armii rosyjskiej otrzymał:
- Order św. Anny 2 stopnia z mieczami – 12 sierpnia 1915,
- Order św. Stanisława 2 stopnia z mieczami – 16 maja 1916,
- Order św. Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – 17 stycznia 1916,
- Order św. Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 22 lutego 1915,
- Order św. Anny 4 stopnia – 22 lutego 1915[11][2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji Armii Imperium Rosyjskiego figurował jako „Стефан Людвигович Очесальский”.
- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 20 marca[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Список 1914 ↓, s. 28.
- ↑ a b c d e f g Likhotvorik 2012 ↓.
- ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 468.
- ↑ Ганин 2009 ↓, s. 481.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 286.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2290.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2240.
- ↑ Rozkazy DOGen. Kraków ↓, Nr 57 z 27 kwietnia 1921 roku, pkt 2.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 7, 795.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 29 lipca 1922 roku, s. 564.
- ↑ Памяти героев ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2018-10-20].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1921.
- Андрей Владиславович Ганин: Корпус офицеров Генерального штаба в годы Гражданской войны 1917-1922 гг. Справочные материалы. Moskwa: Русский путь, 2009. ISBN 978-5-85887-301-3. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Очесальский Стефан. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-04-29]. (ros.).
- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Список (по старшинству в чинах) генералам, штаб и обер-офицерам и классным чиновникам 56-го Житомирского Его Императорского Высочества Великого Князя Николая Николаевича полк. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-04-29]. (ros.).
- Alexey Likhotvorik: Очесальский Стефан Людвигович. Русская армия в Первой мировой войне, 2012. [dostęp 2021-04-29]. (ros.).
- Absolwenci Czugujewskiej Szkoły Wojskowej
- Absolwenci Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego
- Absolwenci uczelni w Warszawie
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w XX wieku