Stela Huțan Palade
 Stela Huțan Palade w mundurze podporucznika (1941) | |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Biała Eskadra |
Stela Huțan Palade właśc. Stella Huțan (ur. 14 marca?/27 marca 1921 w Gura Humorului, zm. 15 sierpnia 2010 w Bukareszcie[1]) – rumuńska pilot wojskowa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rodzinie urzędnika państwowego. Wcześnie straciła ojca i po ukończeniu szkoły w Czerniowcach wraz z matką i trójką rodzeństwa przeniosła się do Bukaresztu, gdzie podjęła pracę w sklepie[1]. Zafascynowała się lataniem za sprawą starszego brata, który zaprowadził ją na lotnisko w Giulesti[1]. Po uzyskaniu licencji pilota szybowcowego, Stela w 1942 uzyskała uprawnienia pilota turystycznego, latając na samolotach cywilnych, a następnie doskonaliła umiejętności latania w szkole wojskowej w Zilistea-Buzău[1]. Zaręczona z kadetem szkoły oficerskiej w Sybinie Constantinem Cucu, po jego śmierci podjęła decyzję o wstąpieniu do wojskowej eskadry sanitarnej, określaną potem jako Biała Eskadra (Escadrila Albă)[1]. W marcu 1943 za zgodą ministra lotnictwa Gheorghe Jienescu rozpoczęła szkolenie na samolotach RWD, a następnie na samolocie Klemm Kl 35.
W czerwcu 1943 Stela Huțan Palade trafiła na front wschodni, w rejon Symferopola, gdzie dołączyła do Białej Eskadry (właściwie 108 Dywizjon Transportowy), w stopniu podporucznika[1]. W gronie kobiet przewożących rannych żołnierzy z frontu była najmłodsza (miała 22 lata)[1].
Po zakończeniu wojny, w grudniu 1945 wyszła za mąż za oficera piechoty, kapitana Petre Palade. Stela nie zrezygnowała z latania. W latach 1949-1953, po uzyskaniu uprawnień instruktorskich zajmowała się szkoleniem młodych pilotów, a następnie pracowała w Ministerstwie Komunikacji. Po śmierci męża, (zmarł w 1987) ostatnie lata życia spędziła w małym mieszkaniu w Bukareszcie[1].
Zmarła w roku 2010 w Bukareszcie[1].