Przejdź do zawartości

Steve Kindler

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Steve Kindler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1956
Oregon

Pochodzenie

Portland, Stany Zjednoczone

Instrumenty

skrzypce, keyboard, gitara

Gatunki

jazz, rock, world music, new age

Powiązania

The Mahavishnu Orchestra, Jan Hammer, Jeff Beck, Kitarō, Józef Skrzek, Bogusław Raatz

Instrument
skrzypce
Multimedia w Wikimedia Commons

Steve Kindler (ur. 8 lutego 1956 w Portland w Oregonie[1]) – amerykański skrzypek, aranżer i kompozytor; prekursor gry na 9-strunowych skrzypcach elektrycznych[2] wykonanych przez lutnika Johna Jordana. Instrument ma zakres wszystkich instrumentów smyczkowych[3].

Wczesne lata nauki

[edytuj | edytuj kod]

Steve Kindler pochodzi z muzycznej rodziny. Przygodę z muzyką rozpoczął w wieku trzech lat, pobierając nauki gry na skrzypcach u Raphaela Spiro[1]. Po ukończeniu 10 lat grał w Młodzieżowej Orkiestrze Filharmonii w Portland; w wieku 16 lat, jako stypendysta, rozpoczął studia w Instytucie w Tanglewood pod kierownictwem Leonarda Bernsteina i Seigi Ozawy. Dodatkowo pobierał prywatne nauki u Eugene'a Lehnera i Romana Totenberga[3].

Działalność artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 18 lat[3] występował gościnnie w grupie jazzowo-rockowej Johna McLaughlina The Mahavishnu Orchestra reaktywowanej w 1973 roku[4]. Jako pierwszy skrzypek wystąpił na płycie z 1975 roku Visions Of The Emerald Beyond. W tym samym okresie występował w formacji Jeff Beck/Jan Hammer, gdzie grał przez trzy kolejne lata. Jego brzmienie można usłyszeć na trzech albumach Jana Hammera The First Seven Days (1975, utwory 2,5,6,7), Oh Yeah (1976) i Melodies[a][3]. W 1977 roku powstała płyta Jeff Beck with the Jan Hammer Group Live brytyjskiego gitarzysty Jeffa Becka. Skrzypce Kindlera można usłyszeć na utworach Darkness a jego gitarowe rytmy na Blue Wind[6]. W latach 1974–1979 Kindler przebywał w Nowym Jorku, gdzie grał z takimi muzykami jak Cat Stevens, Perry Robinson, Brubeck Brothers, Oregon Collin Walcot czy Kenny Werner[3][1].

Po przeprowadzeniu się na Hawaje, wraz ze swoim bratem, grał jako pierwszy skrzypek w Orkiestrze Symfonicznej w Honolulu (The Honolulu Symphony). Grał wówczas m.in. wraz z Robertem La Marchina, Leonardem Paneiro, Maksymem Szostakowiczem i Dimitrim Szostakowiczem[5].

W latach 80. XX wieku Steve Kindler stał się wiodącym reprezentantem muzyki ambientowej[3]. W tym okresie grał z wieloma muzykami a jego utwór Dolphin Smiles nagrane wraz z Tejem Bellą przez siedem kolejnych tygodni utrzymywał się w pierwszej "10" notowań[3] Billboardu[7]. W tym samym okresie wraz z perkusistą Berkeleyem Clayem Henrym[3] złożył zespół Barefoot[8]. W końcu lat 80. został zaproszony do pierwszych nagrań new age japońskiego pioniera tego gatunku, Kitarō. Jego skrzypce można usłyszeć na płycie „Kojiki”[1][9].

W 2012 roku, 12 lutego zagrał w Polsce. Jego koncert odbył się w studiu PR PiK w Bydgoszczy przy udziale Józefa Skrzeka oraz zespołu Question Mark w składzie: Bogusław Raatz, Jacek Dołęga i Marek Matuszewski[10]. Wraz z Józefem Skrzekiem i Mirosławem Muzykantem wystąpił w spektaklu Halny (Niebezpieczne Sny). Od 2013 roku jest członkiem międzynarodowego zespołu Ritual Art Orchestra[11] (R-A-O), który to w składzie: Steve Kindler, Bogusław Raatz i Daniel Mackiewicz (z udziałem Michaela Ogorodova, Miachała Esza Szerląga oraz Randy Raatza) wydał w 2018 roku płytę "Atmosphere"[12].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • z Mahavishnu Orchestra
    • Visions Of The Emerald Beyond (1974)
  • z Jan Hammer Group
    • First Seven Days (1975)
    • Oh Yeah (1976)
    • Melodies (1977)
  • z Jeffem Beckiem:
    • Jeff Beck/Jan Hammer Group Live (1977)
  • Across A Rainbow Sea (1990)
  • Paradise Lost (1993)
  • Lemurian Sunrise (1981) Steve Kindler i Paul Lloyd Warner
  • Automatic Writing (1985)
  • Fresh Impressions (1987) Georgia Kelly i Steven Kindler
  • Dolphin Smiles (1987) Steve Kindler* i Teja Bell
  • z Kitaro:
    • Kojiki (1990),
    • Kukai IV (2010).
  • z Ritual Art Orchestra (R-A-O):
    • Atmosphere (2018)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kindler zagrał tu w Window of Love oraz w solowym utworze Just for Fun[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Steve Kindler. Mysonicisland. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  2. ↑ Halny (Niebezpieczne Sny). Witkacy Teatr Zakopane. [dostęp 2010-02-28]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h Krzysztof Sadłowski: Steve Kindler. JazzPress. [dostęp 2010-02-28]. (pol.).
  4. ↑ Biografia na allmusic
  5. ↑ a b Steve Kindler. AllMusic. [dostęp 2010-02-28]. (pol.).
  6. ↑ MY MUSIC FOR PEACE. jazz forum. [dostęp 2010-02-28]. (pol.).
  7. ↑ Lista magazynu Billboard z 14 stycznia 1989 roku.
  8. ↑ Barefoot. Billboard. [dostęp 2010-02-28]. (pol.).
  9. ↑ Oficjalna strona www Kitaro
  10. ↑ Polskie Radio PIK
  11. ↑ Oficjalna strona R-A-O.
  12. ↑ Oficjalna strona R-A-O z informacjami o płycie "Atmosphere"
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Steve_Kindler&oldid=74371169”