Stiepan Diegtiariow
| |
| Imię i nazwisko |
Stiepan Anikijewicz Diegtiariow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Stiepan Anikijewicz Diegtiariow, także Diechtieriew, Diegtiariewski[1] (ros. Степан Аникиевич Дегтярёв; ur. 1766 w Borisowce, zm. 23 kwietnia?/5 maja 1813 w Kursku[1][2]) – rosyjsko[1]-ukraiński[2] kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie chłopów pańszczyźnianych w majątku należącym do hrabiego Nikołaja Szeriemietiewa[1][2]. Jako dziecko był śpiewakiem w dworskim chórze Szeriemietiewów, uczęszczał też do założonej przez hrabiego szkoły muzycznej[1]. Kompozycji uczył się u Giuseppe Sartiego[1]. Uczęszczał na zajęcia z literatury rosyjskiej i języka włoskiego na Uniwersytecie Moskiewskim[1]. W 1803 roku otrzymał zwolnienie z pańszczyzny i osiadł w Moskwie[1].
Przetłumaczył na język rosyjski traktat Francesco Manfrediniego Regole armoniche (wyd. Petersburg 1805 pt. Prawiła garmoniczeskije i miełodiczeskije dla obuczenija wsiej muzyki)[1][2]. Skomponował oratorium Minin i Pożarskij ili Oswobożdienije Moskwy (wyst. 1811), które zyskało sobie dużą popularność w momencie patriotycznego wzmożenia podczas inwazji Napoleona na Rosję[1][2].