Stilb

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
stilb [sb]
Układ

CGS

Wymiar

Jednostka

luminancji

Pochodzenie nazwy

gr. stilbei (błyszczeć, lśnić)

Jednostka podstawowa

stilb

Stilb (z gr. stilbei – błyszczeć, lśnić) – jednostka luminacji źródła światła w układzie CGS, oznaczana sb.

Nazwa wprowadzona ok. 1920 przez francuskiego fizyka André Blondela (1863-1938)[1].

1 stilb jest luminancją powierzchni płaskiej o polu 1 i światłości 1 kandeli.

Zależności między innymi jednostkami:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Russ Rowlett and the University of North Carolina at Chapel Hill: A Dictionary of Units of Measurement. [dostęp 2012-07-07]. (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Tadeusz Troskolański: Mała Encyklopedia Techniki (s. 265). F. Matczyński, A. Przyjałkowski, I. Stabrowska, K. Wieczffiński. Wyd. IV. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1973.