Stożek Wielki (Góry Kamienne)
50°42′10″N 16°13′36″E/50,702778 16,226667 Stożek Wielki – widok od strony Unisławia Śląskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
841 m n.p.m. |
| Wybitność |
211 m |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°42′10″N 16°13′36″E/50,702778 16,226667
| |
Stożek Wielki (841 m n.p.m.) – wzniesienie w Sudetach Środkowych, w Górach Kamiennych, na północno-zachodnim krańcu Gór Suchych, w północnej części pasma Stożka.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Położony w północno-środkowej części Gór Kamiennych, na pograniczu z Górami Wałbrzyskimi, na północnym zachodzie od miejscowości Sokołowsko. Od strony wschodniej oddzielony Kotliną Sokołowską od masywu Bukowca, a od zachodniej strony głęboka dolina przełomu Ścinawki oddziela wzniesienie od Masywu Dzikowca i Lesistej Wielkiej.
Jest to jedno z najbardziej charakterystycznych wzniesień powulkanicznych, o formie poosuwiskowej w kształcie stożka, o ostro zakończonej części szczytowej i stromych zboczach, z wyraźnie zaznaczonymi wierzchołkiem.
Wzniesienie zbudowane z permskich skał wylewnych, należących do północnego skrzydła niecki śródsudeckiej. Na północno-zachodnim zboczu, na wysokości około 780 m n.p.m., charakterystyczna grupa powulkanicznych skałek.
Wzniesienie od poziomu około 760 m po wschodniej stronie i od 550 m n.p.m., po zachodniej stronie porośnięte jest w całości lasem regla dolnego, górną część wzniesienia zajmuje rozrzedzony las z przewagą drzewostanu liściastego. Na wschodnim zboczu góry poniżej granicy lasu rozciąga się obszerna górska łąka z ciekawą roślinnością, a niżej położone są pola uprawne.
Szczyt wziął nazwę od swojego charakterystycznego stożkowego kształtu. Nazwę Stożek Wielki wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Groß Storch Berg[1].
Położony na terenie Parku Krajobrazowego Sudetów Wałbrzyskich.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
żółty – prowadzący z Mieroszowa na Waligórę, przebiega przez szczyt góry
zielony – z Boguszowa-Gorców do Sokołowska prowadzi wschodnim podnóżem wzniesienia.- Na szczycie stał drewniany punkt widokowy, z którego rozciągały się widoki na Śnieżkę, Masyw Dzikowca i Lesistej, Góry Kamienne, Góry Wałbrzyskie i Stołowe oraz Kotlinę Sokołowską i Wyżynę Unisławską. Pierwsza wieża widokowa została wzniesiona na szczycie w 1885 r.
- szlak na szczyt jest trudny i męczący dla niewprawnego turysty
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 44, poz. 592, s. 6).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 9 Góry Kamienne, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1996, ISBN 83-85773-20-7.
- Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.