Stoposkoczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stoposkoczek
Paradipus
Vinogradov, 1930[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

skoczkowce

Rodzina

skoczkowate

Podrodzina

skoczki

Rodzaj

stoposkoczek

Typ nomenklatoryczny

Scirtopoda ctenodactyla Vinogradov, 1929

Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Stoposkoczek[2] (Paradipus) – rodzaj ssaków z podrodziny skoczków (Dipodinae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w środkowej Azji[3][4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 140–165 mm, długość ogona 180–225 mm; masa ciała 112–185 g[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1930 roku rosyjski zoolog Boris Winogradow[1]. Na gatunek typowy Winogradow wyznaczył stoposkoczka grzebykopalcego (P. ctenodactylus).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Paradipus: gr. παραpara „blisko, obok”[6]; rodzaj Dipus A.E.W. Zimmermann, 1780 (skoczek).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[7][8][3][2]:

Opisano również gatunek wymarły z pliocenu Turkmenistanu[9]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b B.S. Vinogradov. On the classification of Dipodidae (Rodentia). I. Cranial and dental characters / О классификации Dipodidae (Rodentia). I. Краниологические и одонтологические признаки. Часть первая. „Известия Академии Наук СССР”. 10, s. 333, 1930. (ang. • ros.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 230. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 322. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Paradipus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-02-03].
  5. J. Michaux & G. Shenbrot: Family Dipodidae (Jerboas). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 95–96. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 161, OCLC 637083062 (ang.).
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
  8. Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 208. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Г.И. Шенброт. Тушканчики (Rodentia, Dipodidae) позднего плиоцена Бадхыза. „Труды Зоологического института АН СССР”. 156, s. 55, 1986. (ros.).