Strop WPS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Płyta WPS 1470 mm ułożona na belkach dwuteowych

Strop WPS (wrocławska płyta stropowa) – gęstożebrowy strop składający się z prefabrykowanych żelbetowych płyt rozłożonych na stalowych belkach dwuteowników. Strop gęstożebrowy WPS jest systemem, który opracował w 1960 roku mgr inż. Jerzy Gajczewski, a autorem projektu był mgr inż. Zygmunt Domaszewski[1]. Strop stosowany jest z powodzeniem w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej i przemysłowym przy klasie ekspozycji X0,a w szczególności przy remontowaniu, wymianie stropów lub modernizowaniu obiektów.

Wymiary[edytuj | edytuj kod]

  • Rozstaw belek od 80 do 150 cm co 10 cm;
  • Długość płyt od 77 do 147 cm co 10 cm;[1]
  • Grubość płyt 8 cm;
  • Szerokość płyt 40 cm;
  • Minimalna wysokość belki stalowej dwuteownika 14 cm;
  • Rozpiętość stropu zazwyczaj do 6 m;
  • Ciężar płyt WPS od 40 do 70 kg[1]
  • Ciężar stropu ok. 1,57 kN/m2;
  • Minimalna długość oparcia belki na murze 15 cm[2];
  • Oparcie płyty na belce o długości co najmniej 4 cm;
  • Grubość stropu od 23 do 33 cm w zależności od rozpiętości
  • Pakowanie płyt: na paletach od 12 do 22 szt na palecie[1]

Wykonanie[edytuj | edytuj kod]

Belki owija się siatką podtynkową Rabitza i układa na równym poziomie w stałych odstępach. Co trzecia belka powinna być zakotwiona w murze. Na nich opiera się płyty układając je ściśle obok siebie. Spoiny między płytami i miejsca styku płyty z belką wypełnione są zaprawą cementową. Następnie układana jest warstwa keramzytobetonu. W celu zwiększenia sztywności zabetonowuje się górne części belek. Przy rozpiętości stropu powyżej 5 m zaleca się podparcie w połowie stropu na czas prowadzenia robót budowlanych. Górną warstwę stanowią: izolacja termiczna, akustyczna i przeciwwilgociowa (papa lub folia polietylenowa). Na tak przygotowany strop układa się posadzkę[2].

Zalety[edytuj | edytuj kod]

  • Krótki czas wykonania;
  • Proces montażu nie wymaga szalowania;
  • Możliwość obciążania stropu zaraz po ułożeniu płyt;
  • Nadaje się do remontowania starych budynków (zastępuje strop drewniany i Kleina);
  • Mały rozmiar i waga elementów, strop może być montowany ręcznie[1].
  • Kształt i waga płyt umożliwia układanie płyt tylko przez dwie osoby[1]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f BUDMATER: Płyty WPS. [dostęp 2020-01-08].
  2. a b Stropy i stropodachy. W: Jerzy Hoła, Piotr Pietraszek, Krzysztof Schabowicz: Obliczanie konstrukcji budynków wznoszonych tradycyjnie. Wrocław: Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2006, s. 168-171. ISBN 83-7125-139-4.