Sylfik czarnoczuby

Sylfik czarnoczuby
	Lophornis helenae
	(Delattre, 1843)
	; Samiec
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	krótkonogie
Rodzina	kolibrowate
Podrodzina	paziaki
Plemię	Lesbiini
Rodzaj	Lophornis
Gatunek	sylfik czarnoczuby
Synonimy
	Ornismya Helenæ Delattre, 1843; Paphosia helenae (Delattre, 1843);
	Ornismya Helenæ Delattre, 1843; Paphosia helenae (Delattre, 1843);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sylfik czarnoczuby^[5] (Lophornis helenae) – gatunek małego ptaka z podrodziny paziaków w rodzinie kolibrowatych (Trochilidae). Występuje od południowego Meksyku po centralną Kostarykę. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten po raz pierwszy opisał w 1843 roku Adolphe Delattre, nadając mu nazwę Ornismya Helenæ. Jako miejsce typowe wskazał Vera Paz w Gwatemali^[3]^[6]. Obecnie gatunek zaliczany jest do rodzaju Lophornis^[2]^[7]. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[7].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Całkowity zasięg występowania szacowany jest na 254 000 km²^[8]. Rozciąga się od południowego Meksyku, poprzez Gwatemalę, Belize, Honduras i Nikaraguę aż po centralną Kostarykę^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi 6,5–7 cm, masa ciała 2,6–2,8 g^[9]. Skrzydła mierzą 4 cm, ogon ok. 2,54 cm, dziób od nasady 1,5 cm^[10]. Czub, przód głowy, gardło i wydłużone pióra po jego bokach czarne. Wierzch głowy zielony. Dziób czerwony z czarnym końcem. Boki ciała zielonozłote, opalizujące, na białym brzuchu obecne plamy tej barwy. Pokrywy podogonowe pomarańczowe. Nogi różowoszare. Wierzch ciała ciemnozielony, przez kuper przechodzi w poprzek biały pas. Samica z wierzchu ciemniejsza, nie posiada czuba, gardło białe, boki głowy czarne.

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Behawior

Żywi się nektarem oraz stawonogami zbieranymi z liści i gałęzi. Głos stanowi, podobnie jak u innych kolibrów, wysoki, krótki dźwięk. Pieśń stanowi niewyraźne „tsuwee”^[9].

Lęgi

Gatunek słabo poznany w kwestii lęgów. Gniazda znajdywano w marcu, mieściły się na końcu gałązki, ok. 8 metrów nad ziemią. Gniazdo w kształcie kubeczka, budulec stanowią starannie posplatane materiały roślinne. Przypuszczalnie umieszczone jest w pobliżu miejsc żerowania^[9].

Status zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody sylfik czarnoczuby został zaliczony do kategorii najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2022 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji na poniżej 50 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Lophornis helenae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Züchner, T. & Boesman, P.: Black-crested Coquette (Lophornis helenae). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
↑ ^a ^b D. Lepage: Black-crested Coquette Lophornis helenae. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-28]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Lophornis helenae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Lesbiinae Reichenbach, 1853 - paziaki (Wersja: 2022-08-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-12-28].
↑ A.A. Delattre A.A., Description d'un Oiseau-Mouche nouveau, Ornismya Helenœ, „Revue zoologique”, 6, Paryż 1843, s. 133 (fr.).
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-28]. (ang.).
↑ Black-crested Coquette Lophornis helenae. BirdLife International. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
↑ ^a ^b ^c Nicole Bouglouan: Black-crested Coquette. Oiseaux-Birds, 31 sierpnia 2010.
↑ Osbert Salvin & Frederick Ducane Godman: Biologia Centrali-Americana. T. Aves. v. 2. 1888, s. 364.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Lophornis helenae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] Züchner, T. & Boesman, P.: Black-crested Coquette (Lophornis helenae). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].

[avibase-3] D. Lepage: Black-crested Coquette Lophornis helenae. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-28]. (ang.).

[iucn-4] Lophornis helenae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-5] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Lesbiinae Reichenbach, 1853 - paziaki (Wersja: 2022-08-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-12-28].

[oryg-6] A.A. Delattre A.A., Description d'un Oiseau-Mouche nouveau, Ornismya Helenœ, „Revue zoologique”, 6, Paryż 1843, s. 133 (fr.).

[ioc-7] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-28]. (ang.).

[8] Black-crested Coquette Lophornis helenae. BirdLife International. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].

[ob-9] Nicole Bouglouan: Black-crested Coquette. Oiseaux-Birds, 31 sierpnia 2010.

[10] Osbert Salvin & Frederick Ducane Godman: Biologia Centrali-Americana. T. Aves. v. 2. 1888, s. 364.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]