Przejdź do zawartości

Szafirek miękkolistny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szafirek miękkolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Rodzaj

Leopoldia

Gatunek

szafirek miękkolistny

Nazwa systematyczna
Leopoldia comosa (L.) Parl.
Giorn. Bot. Ital. 2(2): 160 1847[3]
Synonimy
  • Muscari comosum (L.) Mill.[3]

Szafirek miękkolistny[4] (Leopoldia comosa (L.) Parl.) – gatunek byliny z rodziny szparagowatych[3]. W wykazie flory Polski wymieniony pod nazwą Muscari comosum (L.) Mill.[4]

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, występuje w południowej Europie, północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie. Zasięg obejmuje także obszary wokół Morza Czarnego. Roślina przed wiekami została sprowadzona do Europy Środkowej i tu spotykana jest jako archeofit. Przez Niemcy i Polskę biegnie północna granica zasięgu[5]. Notowany był na Śląsku i Wyżynie Małopolskiej oraz na Roztoczu[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Obły, dość gruby głąbik, wysokości od 30 do 60 cm[7]
Liście
Równowąskie, karbowane, o szorstkich brzegach i szerokości 0,5–1,5 centymetrów, długości 30–50 cm[7].
Kwiaty
Zebrane w cylindryczne grono. Górne liliowe kwiaty są płonne, wyrastają na szypułkach 4-6 razy dłuższych od kwiatów płodnych i są gęsto skupione. Dolne kwiaty są płodne, w środku głąbika lekko przewisające, brudnopurpurowe, dolne poziomo odstające, zielonkawe[7].
Owoce
Torebki, pękające nie wzdłuż przegród, a pomiędzy szwami.
Organ podziemny
Cebula o średnicy do 4 cm[6].
Szafirek miękkowłosy – pokrój

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, geofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie w murawach, na suchych i ubogich winnicach. Liczba chromosomów 2n = 18[6].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina uprawna: uprawiany jako roślina ozdobna. Wśród uprawianych odmian jest 'Plumosum' (też jako 'Monstrosum'), u której wszystkie kwiaty są płone, o kolorze jasnolila, a głąbik osiąga ok. 20 cm wysokości.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Roślina objęta jest w Polsce ochroną ścisłą.

Kategorie zagrożenia gatunku:

W Polsce podano około 150 stanowisk tego gatunku, na większości z nich obecnie już nie występuje. W 2008 r. istniało już tylko kilkanaście stanowisk, m.in. na Dolnym Śląsku, w okolicach Wrocławia i Tomaszowa Lubelskiego[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-10-13] (ang.).
  3. a b c The Plant List. [dostęp 2017-03-01].
  4. a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. Genus: Muscari comosum. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).
  6. a b c d Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  7. a b c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  8. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.