Szczęsny Zaleski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczęsny Zaleski
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1890
Würzburg, Niemcy

Data i miejsce śmierci

2 września 1948
Wellington, Nowa Zelandia

Konsul Generalny RP we Frankfurcie nad Menem
Okres

od 1932
do 1934

Poprzednik

Tadeusz Dalbor

Następca

Stanisław Nałęcz-Korzeniowski

Konsul Generalny RP w Lusace
Okres

od 1943
do 1944

Poprzednik

Aleksander Zawisza

Następca

Stanisław Rosset

Konsul Generalny RP w Johannesburgu
Okres

od 1944
do 1945

Poprzednik

Kazimierz Armin

Szczęsny Zaleski, Szczęsny Czesław Zaleski (ur. 16 kwietnia 1890 w Würzburgu, zm. 2 września 1948[1] w Wellington) – polski prawnik i urzędnik konsularny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Marii Burkathów. Absolwent gimnazjum klasycznego w Humaniu oraz wydziału prawa uniwersytetu w Kijowie. Służył w wojsku rosyjskim na froncie tureckim (1916–1918). Był zatrudniony w przedstawicielstwie Rady Regencyjnej w Kijowie (1918); aresztowany przez bolszewików, następnie więziony w Kijowie i Moskwie. Wstąpił do polskiej służby zagranicznej w 1920, pełniąc w niej szereg funkcji, m.in. urzędnika MSZ (1920), sekr. poselstwa w Helsingfors (1920-1921), urzędnika MSZ (1921-1923), sekretarz poselstwa w Rydze (1923–1926), radcy ambasady w Watykanie (1926–1929), II sekr./radcy poselstwa w Berlinie (1929-1932), kons. gen. we Frankfurcie nad Menem (1932–1934), radcy departamentu polityczno-ekonomicznego MSZ (1934–1939)[2][3]. Pełnił funkcję radcy w Bukareszcie (od 1939) i Atenach (do 1941), konsula generalnego w Lusace (1943[4]-1944) i Johannesburgu (1944–1945) i delegata rządu RP, bezpośrednio Ministerstwa Opieki Społecznej, w Pahiatua w Nowej Zelandii (1946–1948)[5][6].

Pochowany 6 września 1948 na cmentarzu Karori w Wellington[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Invited [online], www.polishheritage.co.nz [dostęp 2020-08-11].
  2. Rocznik Służby Zagranicznej RP 1939
  3. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest ?, Główna Księgarnia Wojskowa Warszawa 1939
  4. Janusz Wróbel: Uchodźcy polscy ze Związku Sowieckiego 1942–1950, IPN Łódź 2003
  5. Arkadiusz Zukowski: Początki tworzenia polskich urzędów konsularnych w Unii Południowej Afryki, Forum Politologiczne Tom 3, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski Olsztyn 2006
  6. Pahiatua – czyli polskie wojenne sieroty w Nowej Zelandii [online], Historykon.pl [dostęp 2020-08-11] (ang.).
  7. Cemetery record [online], Wellington City Council, 12 lipca 2012 [dostęp 2020-08-11] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest ?, Główna Księgarnia Wojskowa Warszawa 1938