Szczeć owłosiona
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
szczeć owłosiona | ||
Nazwa systematyczna | |||
Dipsacus pilosus L. Sp. Pl. 1: 97. 1753 [1 May 1753][3] | |||
Synonimy | |||
|
Szczeć owłosiona (Dipsacus pilosus L.[5]) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w północnej i środkowej części południowej Europy. W Polsce rzadka, w południowej części kraju.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]


- Pokrój
- Roślina dwuletnia o wysokości od 60 do 120 cm.
- Łodyga
- Wzniesiona, rozgałęziona, łodyga szczeciniasto owłosiona i kolczasta.
- Liście
- Najniższe owalne, długoogonkowe, najczęściej całobrzegowe, niekiedy z 2 małymi bocznymi łatkami. Górne owalne, krótkoogonkowe, często trójdzielne. Liście szczeciniasto owłosione i kolczaste.
- Kwiaty
- białe lub żółtawobiałe zebrane w gęste kuliste kłosy o średnicy 2 – 2,5 cm. Listki okrywy długie zaostrzone, szczeciniasto orzęsione.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina dwuletnia. W Polsce kwitnie od lipca do sierpnia. Rośnie w widnych lasach, łęgach, na brzegach rzek, wilgotnych brzegach lasów i dróg.
Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).
- ↑ The International Plant Names Index
- ↑ www.tropicos.org
- ↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998, s. 198-199. ISBN 83-7129-756-4.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):