Szczeć owłosiona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczeć owłosiona
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

szczeciowce

Rodzina

przewiertniowate

Rodzaj

szczeć

Gatunek

szczeć owłosiona

Nazwa systematyczna
Dipsacus pilosus L.
Sp. Pl. 1: 97. 1753 [1 May 1753][3]
Synonimy
  • Virga pilosa Hill[4]

Szczeć owłosiona (Dipsacus pilosus L.[5]) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w północnej i środkowej części południowej Europy. W Polsce rzadka, w południowej części kraju.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kwiatostan
Owoce
Pokrój
Roślina dwuletnia o wysokości od 60 do 120 cm.
Łodyga
Wzniesiona, rozgałęziona, łodyga szczeciniasto owłosiona i kolczasta.
Liście
Najniższe owalne, długoogonkowe, najczęściej całobrzegowe, niekiedy z 2 małymi bocznymi łatkami. Górne owalne, krótkoogonkowe, często trójdzielne. Liście szczeciniasto owłosione i kolczaste.
Kwiaty
białe lub żółtawobiałe zebrane w gęste kuliste kłosy o średnicy 2 – 2,5 cm. Listki okrywy długie zaostrzone, szczeciniasto orzęsione.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwuletnia. W Polsce kwitnie od lipca do sierpnia. Rośnie w widnych lasach, łęgach, na brzegach rzek, wilgotnych brzegach lasów i dróg.

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).
  3. The International Plant Names Index
  4. www.tropicos.org
  5. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  6. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998, s. 198-199. ISBN 83-7129-756-4.