Szczelina za Igłą

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczelina za Igłą
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Gaudynowskie Skały, Brodła

Właściciel

komunalny

Długość

11 m

Deniwelacja

3

Wysokość otworów

262 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku północnemu wschodowi

Kod

J.GT-05.17

Położenie na mapie gminy Alwernia
Mapa konturowa gminy Alwernia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Szczelina za Igłą”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Szczelina za Igłą”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Szczelina za Igłą”
Położenie na mapie powiatu chrzanowskiego
Mapa konturowa powiatu chrzanowskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Szczelina za Igłą”
Ziemia50°03′07″N 19°34′40″E/50,051944 19,577778
Strona internetowa

Szczelina za Igłą – szczelinowate schronisko w Gaudynowskich Skałach na lewym brzegu potoku Brodła na Garbie Tenczyńskim będącym częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Należy do wsi Brodła w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Alwernia[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Szczelina znajduje się pomiędzy Gaudynowską Basztą, zwaną też Igłą, a pozostałymi skałami zbocza. Ma postać wąskiego, szczelinowatego korytarza, który przebija skałę na wylot. Obydwa otwory szczeliny są wysokie, ale w środkowej części korytarzyk jest niski z powodu oberwanych i zaklinowanych bloków skalnych. Tworzą one w tej części korytarzyk na wysokości 1–1,5 m nad dnem[1].

Szczelina powstała wskutek pęknięcia i rozsunięcia się skał. Wytworzona jest w wapieniach pochodzących z okresu jury późnej. Na ścianach brak nacieków, namulisko złożone ze skalnych okruchów i próchnicy. Jest w całości oświetlona światłem słonecznym i nie ma własnego mikroklimatu. Na niektórych miejscach ścian rozwijają się mchy i porosty, w głębi szczeliny występują pająki[1].

Historia poznania[edytuj | edytuj kod]

Szczelina jest często odwiedzana – świadczą o tym pozostawiane na jej dnie śmieci. Po raz pierwszy opisał ją M. Pruc we wrześniu 1999 r. On też opracował plan[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Marcin Pruc, Mariusz Szelerewicz, Szczelina za Igłą, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-09-23].
  2. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-09-09].