Szelomo Kohen-Cidon
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1923 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 lutego 2012 |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 16 października 1966 |
| Przynależność polityczna | |
Szelomo Kohen-Cidon (hebr. שלמה כהן-צידון, ang. Shlomo Cohen-Tsiddon, Shlomo Cohen-Tzidon; ur. 15 lutego 1923 w Aleksandrii, zm. 16 lutego 2012) – izraelski prawnik i polityk, w latach 1966–1969 poseł do Knesetu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 lutego 1923 w Aleksandrii, w niedawno powstałym Królestwie Egiptu[1]. W rodzinnym mieście ukończył szkołę średnią, a następnie wyższą szkołę handlową. Działał w ruchu syjonistycznym. W 1949 wyemigrował, jak wielu egipskich Żydów, do nowo powstałego państwa Izrael. W Tel Awiwie ukończył studia w szkole orzecznictwa i ekonomii. Pracował jako prawnik[1].
Działał w środowisku Żydów mizrachijskich, był wydawcą czasopisma „Ha-Mizrach ha-Chadasz”[1].
W polityce początkowo związał się z lewicową partią rządzącą – Mapai. W 1961 był jednym z założycieli Partii Liberalnej. W wyborach parlamentarnych w 1965 bezskutecznie kandydował do izraelskiego parlamentu z listy Gahalu, czyli Bloku Liberałów i Herutu[1]. W skład szóstego Knesetu wszedł jednak 16 października 1966, po śmierci Elijjahu Meridora[2]. Zasiadał w trzech komisjach parlamentarnych: pracy, spraw wewnętrznych oraz edukacji i kultury, a także w podkomisji zajmującej się polityką rozpraszania ludności[1]. 11 lutego 1969 opuścił macierzyste ugrupowanie i przystąpił do Wolnego Centrum – partii powstałej dwa lata wcześniej – po tym, jak Szemu’el Tamir, Eli’ezer Szostak i Awraham Ti’ar również opuścili Gahal[3]. W kolejnych wyborach nie udało mu się zdobyć mandatu poselskiego[1], Wolne Centrum zdobyło tylko dwa mandaty, które przypadły Szostakowi i Tamirowi[4]
Zmarł 16 lutego 2012, dzień po swoich 89. urodzinach[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Szelomo Kohen-Cidon (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Members of the Sixth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2017-11-27]. (ang.).
- ↑ Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2017-11-27].
- ↑ Free Center. knesset.gov.il. [dostęp 2017-11-27].