Przejdź do zawartości

Szparag Sprengera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szparag Sprengera
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Rodzaj

szparag

Gatunek

szparag Sprengera

Nazwa systematyczna
Asparagus densiflorus (Kunth) Jessop
Bothalia 9: 65 1966[3]
Synonimy
  • Asparagopsis densiflora Kunth
  • Asparagus sprengeri Regel
  • Asparagus myriocladus Baker[3][4]

Szparag Sprengera (Asparagus densiflorus (Kunth) Jessop) – gatunek rośliny z rodziny szparagowatch. Pochodzi z południowej Afryki, jednak jest szeroko rozpowszechniony jako roślina ozdobna, w niektórych rejonach o ciepłym klimacie dziczeje (np. w Chinach)[4].

Odmiana 'Meyeri'

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Roślina wieloletnia o pędach drewniejących w dolnej części stąd zaliczana do półkrzewów. Pędy rozgałęziają się, osiągają do 1 m długości i wspinają się po podporach. Z węzłów wyrastają pęczki 1–5 kladodiów – spłaszczonych pędów o długości 1–3 cm i szerokości 1,5–2,5 mm[4].
Liście
Zredukowane, łuskowate, z ostrogą zmienioną w cierń o długości do 5 mm[4].
Kwiaty: Rozwijają się cały rok po rozwinięciu wiązek kladodiów. Zebrane są w groniaste kwiatostany o długości do 2,5 cm, wyrastające pojedynczo lub parami. Kwiaty osadzone są na szypułkach o długości ok. 2 mm. Okwiat jest biały, a jego listki podługowato-jajowate o długości do 2 mm. Pręciki są krótsze od okwiatu i zwieńczone są bardzo drobnymi pylnikami[4].
Owoce
Czerwone jagody o średnicy 8–10 mm, zawierające 1 lub 2 nasiona[4].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna – jest przede wszystkim używany do jako tzw. zieleń do bukietów i wiązanek kwiatów ciętych. Często uprawiany w mieszkaniach jako roślina doniczkowa. Rozpowszechnione są dwie odmiany – 'Sprengeri' (rzadziej kwitnie od odmiany typowej) oraz 'Meyeri' (zwarty, gęsty pokrój, pędy wzniesione)[5].

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Rozmnażanie
Z nasion, przy czym zaleca się używanie nasion z zakładów nasiennych znajdujących się w rejonach cieplejszych, dostarczających nasion większych i dających rozsadę silniej rosnącą. Nasiona wysiewa się jesienią lub na początku zimy, po uprzednim ich namoczeniu. Po wysiewie przykryć je należy ziemią. Młode rośliny wymagają ciepła, wilgoci i częstego zasilania[5].
Wymagania
Gatunek ma duże wymagania nawozowe i wymaga utrzymywania podłoża w stanie wilgotnym, choć znosi okresowe susze dzięki bulwkom na korzeniach. Zimą podlewanie należy ograniczać. W okresie zimowym roślinom zapewnić należy natomiast jak najwięcej światła. Najbardziej odpowiedni zakres temperatur to w okresie zimowym 16–18 °C, latem cieplej. Co roku w okresie wiosenno-letnim zalecane jest przesadzanie roślin[5].
Choroby i szkodniki
Podczas uprawy w suchym powietrzu rośliny atakowane są przez tarczniki. W celu uniknięcia problemów zaleca się rośliny zraszać co kilka dni, najlepiej rano, tak by rośliny zdążyły wyschnąć do nocy. Czasem rośliny atakowane są także przez mszyce, miseczniki i wciornastki. Szkodniki zwalczać można opryskując odpowiednimi środkami chemicznymi, jednak stosować należy ich minimalne dawki, bowiem szparag ten, podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju jest bardzo wrażliwy na opryski takimi środkami[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-05-06] (ang.).
  3. a b Asparagus densiflorus (Kunth) Jessop. [w:] The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2014-05-06].
  4. a b c d e f Asparagus densiflorus (Kunth) Jessop. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2014-05-06].
  5. a b c d Zbigniew Haber: Doniczkowe rośliny ozdobne. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1992, s. 266-272. ISBN 83-09-01571-2.