Sílvia Soler Espinosa
_(42833913204).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1987 |
| Wzrost |
169 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2006 |
| Zakończenie kariery |
2020 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
54 (21 maja 2012) |
| Australian Open |
2R (2015) |
| Roland Garros |
3R (2014) |
| Wimbledon |
2R (2012–2015) |
| US Open |
3R (2011, 2012) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 2 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
39 (28 kwietnia 2014) |
| Australian Open |
QF (2013, 2014) |
| Roland Garros |
QF (2015) |
| Wimbledon |
3R (2013) |
| US Open |
2R (2012) |
Sílvia Soler Espinosa (ur. 19 listopada 1987 w Elche) – hiszpańska tenisistka.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zawodniczka występująca głównie w turniejach rangi ITF. Swój pierwszy mecz, zaliczany do rozgrywek ITF, rozegrała w 2002 roku w Mollerussa w Hiszpanii, gdzie wygrała w pierwszej rundzie kwalifikacji z rodaczką Alicią Ramirez-Navarro. Pierwszy turniej w karierze wygrała pięć lat później, w Portugalii, pokonując w finale Holenderkę Romanę Janshen. W sumie wygrała pięć turniejów singlowych rangi ITF.
W 2011 roku wygrała kwalifikacje do turnieju wielkoszlemowego, French Open, pokonując takie zawodniczki jak: Julja Gluszko, Chang Kai-chen, Witalija Djaczenko i po raz pierwszy w karierze zagrała w turnieju głównym. W pierwszej rundzie pokonała Rosjankę Jelenę Wiesninę. Kilka miesięcy później udanie przeszła kwalifikacje do US Open, w których bez straty seta wygrała trzy mecze (pokonała Sally Peers, Elicę Kostową oraz Stéphanie Dubois) i awansowała do fazy głównej. W pierwszej rundzie wygrała z Kimiko Date, pokonując ją w dwóch setach, zakończonych tie-breakami. W drugiej rundzie okazała się lepsza od Estonki Kai Kanepi i awansowała do trzeciej rundy, na której jednak zakończyła rozgrywki, przegrywając z rodaczką Carlą Suárez Navarro. Zaraz po występach w Wielkim Szlemie wygrała duży turniej ITF (100 000 $) w Sofii, pokonując w finale Rominę Oprandi, a tydzień później ponownie zagrała w finale podobnego turnieju, tym razem we francuskim Saint-Malo, przegrywając z Soraną Cîrsteą.
W sezonie 2014 Hiszpanka osiągnęła pierwszy finał zawodów deblowych cyklu WTA Tour. We Florianópolis w parze z Francescą Schiavone przegrały z Anabel Mediną Garrigues i Jarosławą Szwiedową 6:7(1), 6:2, 3–10. W maju tego roku osiągnęła też pierwszy finał singlowy – w Strasburgu przegrała 4:6, 3:6 z Móniką Puig.
W 2016 roku wystąpiła w kolejnym singlowym finale, w Bogocie, lecz uległa w nim Irinie Falconi.
W 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 2 (0–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 24 maja 2014 | Strasburg | Ceglana |  Mónica Puig
|
4:6, 3:6 |
| Finalistka | 2. | 17 kwietnia 2016 | Bogota | Ceglana |  Irina Falconi
|
2:6, 6:2, 4:6 |
Gra podwójna 2 (1–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 28 lutego 2014 | Florianópolis | Twarda |  Francesca Schiavone
|
 Anabel Medina Garrigues Jarosława Szwiedowa
|
6:7(1), 6:2, 3–10 |
| Zwyciężczyni | 1. | 23 sierpnia 2014 | New Haven | Twarda |  Andreja Klepač
|
 Marina Erakovic Arantxa Parra Santonja
|
7:5, 4:6, 10–7 |
Finały turniejów WTA 125K series[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 10 czerwca 2018 | Bol | Ceglana |  Barbora Štefková
|
 Mariana Duque Mariño Wang Yafan
|
3:6, 5:7 |
Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 25/11/2007 |  Beloura-Sintra
|
25 000 | ziemna |  Romana Janshen
|
7:6, 7:6 |
| 2. | 27/09/2009 | Madryt
|
25 000 | twarda |  Iryna Buriaczok
|
6:3, 6:4 |
| 3. | 27/06/2010 | Getxo
|
25 000 | ziemna |  Sarah Gronert
|
6:2, 6:1 |
| 4. | 18/09/2011 |  Sofia
|
100 000 | ziemna | Romina Oprandi
|
2:6, 6:6 krecz |
| 5. | 03/07/2016 | Rzym
|
50 000 | ziemna | Laura Pous Tió
|
2:6, 6:4, 7:5 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020. wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).