Słupsko (wzgórze)
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Pasmo | |
Wysokość |
362 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Kroczyce | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego | |
50°35′27,0″N 19°34′17,5″E/50,590833 19,571528 |
Słupsko, Góra Słupsko – wzgórze na Wyżynie Częstochowskiej w obrębie miejscowości Kostkowice. Należy do pasma zwanego Skałami Kroczyckimi i jest najdalej na północ wysuniętym wzgórzem tego pasma. Jego północne zbocza opadają do Zalewu Dzibice (zwanego też Zalewem Kostkowickim), południowe do pokrytych polami uprawnymi i zabudowaniami obszarów Kostkowic[1]. Szczyt Słupska jest dobrym punktem widokowym na Zalew Dzibice[2].
Archeologia
[edytuj | edytuj kod]Wzgórze porasta las sosnowy, ale szczyt jest bezleśny, skalisty i znajduje się na nim grodzisko. Jest to pozostałość po jednym z największych grodów na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Badania archeologów wykazały, że zamieszkany był po wczesne średniowiecze. Od północnej strony był niedostępny, gdyż zbudowano go na urwisku, a od południowej strony chroniły go podwójne wały i fosa między nimi. Wały obronne opierały się o naturalne wapienne skały, które wkomponowano w układ obronny grodu[2].
Oprócz grodu archeolodzy prowadzili badania także w namulisku częściowo zawalonego schroniska Krzemienny Okap w Słupsku i na placu przed nim. Znaleźli dowody świadczące o zamieszkiwaniu tutaj ludzi prehistorycznych: około 1000 zabytków krzemiennych, 100 fragmentów ceramiki i 150 kości zwierzęcych. Tworzyły warstwę kulturową o grubości 20–30 cm. Na podstawie tych znalezisk archeolodzy oceniają, że było to obozowisko ludzi z okresu późnego neolitu zaliczanych do tak zwanej kultury ceramiki sznurowej. Ich głównym zajęciem było wytwarzanie narzędzi krzemiennych. Krzemienie do ich produkcji wydobywali w pobliżu obozowiska[2].
Wspinaczka skalna i jaskinie
[edytuj | edytuj kod]Słupsko wchodzi w skład Specjalnego Obszaru Ochrony Siedlisk Natura 2000 Ostoja Kroczycka[3]. Na wzgórzu jest kilka skał[4], dwie z nich są obiektem wspinaczki skalnej. Wspinacze opisują je jako Góra Słupska I i II oraz Góra Słupska III. Mają wysokość 10–12 m, pionowe i połogie ściany i występują w nich filary, kominy, przewieszenia i zacięcia. Wspinacze przeszli na nich 11 dróg wspinaczkowych o trudności IV+ – VI.3 w skali Kurtyki{[5].
Na wzgórzu Słupsko oprócz Krzemiennego Okapu znajdują się jeszcze trzy inne schroniska: Schronisko Dolne w Słupsku Pierwsze, Schronisko Dolne w Słupsku Drugie, Schronisko Górne w Słupsku[6].
-
Skałki na wzgórzu. W głębi Zalew Dzibice
-
Góra Słupska I
-
Góra Słupska II
-
Rzeźba krasowa skał
Szlak turystyczny
[edytuj | edytuj kod]- Zalew Dzibice – Słupsko – Kołaczyk – Góra Zborów – Centrum Dziedzictwa Przyrodniczego i Kulturowego Jury – Skały Rzędkowickie – Włodowice
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mapa. Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000, Warszawa: ExpressMap, 2015, ISBN 978-83-88112-71-3 .
- ↑ a b c Góra Słupsko w Skałach Kroczyckich [online] [dostęp 2018-05-19] .
- ↑ Natura 200 a turystyka. Ostoja Kroczycka [online] [dostęp 2018-05-19] .
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2019-07-02] .
- ↑ Topo wspinaczkowe portalu górskiego [online] [dostęp 2018-06-03] .
- ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny [dostęp 2019-08-15] .