Przejdź do zawartości

THAICOM-5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
THAICOM-5
Indeks COSPAR

2006-020B[1]

Indeks NORAD

29163[1]

Państwo

 Tajlandia

Zaangażowani

Thaicom, Shin Satellite, ministerstwo informatyzacji i łączności

Model satelity

Spacebus 3000A

Rakieta nośna

Ariane 5 ECA

Miejsce startu

Gujańskie Centrum Kosmiczne, Gujana Francuska

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

35388 km[1]

Apogeum

36036 km[1]

Okres obiegu

1432,30 min[1]

Nachylenie

0,10°[1]

Czas trwania
Początek misji

27 maja 2006 21:09[1] UTC

Wymiary
Masa całkowita

(startowa) 2766; (na początku / końcu misji) 1600 / 1220 kg

THAICOM-5 – aktywny tajlandzki geostacjonarny satelita telekomunikacyjny, pracujący na pozycji orbitalnej 78,5°E, świadczący głównie usługi Direct To Home. Wyniesiony razem z satelitą Satmex 6[a]. Planowany czas działania statku wynosi 12 lat.

Umowa na wyniesienie satelity przez Arianespace została podpisana 6 września 2005 podczas World Satellite Business Week, przez dyrektora wykonawczego Shin Satellite, Dumronga Kasemseta, i dyrektora wykonawczego Arianespace, Jeana-Yvesa Le Galla, w obecności francuskiego ministra handlu zagranicznego, Christine Lagarde.[2]

Usterka

[edytuj | edytuj kod]

Satelita doświadczył 20 kwietnia 2011 roku usterki, która przerwała ciągłość dostarczanych przez niego usług. Zdarzenie zostało potwierdzone przez operatora statku następnego dnia. Prezes THAICOM, Arak Cholatanont, przekazał, że spowodowane było to wyładowaniem elektrostatycznym, i że problem został wyeliminowany po 3 godzinach. Zdementował też informacje o utracie kontroli nad statkiem i opuszczeniu wyznaczonej pozycji na orbicie geostacjonarnej.[3]

Budowa i działanie

[edytuj | edytuj kod]

Satelita został zamówiony w Alcatel Alenia Space jako THAICOM-4, ale w trakcie budowy odsprzedano go operatorowi Agrani (Agrani 2). Po tym jak Agrani zrezygnowało z zakupu, THAICOM zamówił go ponownie w czerwcu 2005, już jako THAICOM-5. Kontrakt obejmował budowę satelity, infrastruktury naziemnej, start i fazę odbioru.

Statek pozostawał własnością rządową - przekazany ministerstwu informatyzacji, łączności i technologii 12 lipca 2006[4].

Stabilizowany trójosiowo. Energii dostarczały dwa panele ogniw słonecznych o mocy 5,3 kW.

Przenosił 25 transpondery pasma C (wiązka globalna obejmuje Europę, Afrykę, Azję i Australię; wiązka regionalna obejmuje Azję Południową, od Kazachstanu i Iranu, po Tajwan i Malezję) i 14 pasma Ku (obejmujących Indochiński i okolice).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wówczas najcięższy podwójny ładunek wystrzelony na orbitę geostacjonarną.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Mark Wade: Thaicom. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  2. Arianespace to launch THAICOM 5. Arianespace, 2005-00-06. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  3. Jeffrey Hill: Thaicom 5 Anomaly Could Spur Procurement of Backup Satellite. Satellite Today, 2011-04-22. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  4. Thaicom satellite project. Thaicom. s. 3. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Gunter Krebs: Thaicom 3, 5. Gunter's Space Page. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  • Thaicom 5. Thaicom. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • LyngSat - wykaz programów TV dostępnych poprzez THAICOM-5 (ang.)
  • FlySat - wykaz programów TV dostępnych poprzez THAICOM-5/6 (ang.)
  • SatBeams - mapy wiązek THAICOM-5 (ang.)