Taczała
| |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Alternatywne nazwy |
Żóraw |
| Pierwsza wzmianka |
1382 (zapiska) |
Taczała (Żuraw) – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Taczała, używało go kilkadziesiąt rodzin.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Na tarczy ściętej, w polu górnym czarnym i dolnym złotym – żuraw szary z lewą nogą podniesioną. Po obu stronach głowy ptaka – po jednej gwieździe srebrnej.
Klejnot: żuraw jak w godle.
Labry: czarne, podbite złotem.
W wersji zanotowanej w herbarzu Siebmachera, którą przytacza Tadeusz Gajl, klejnotem są dwie trąby dzielone w pas, czarno-złote.
W wersji średniowiecznej żuraw trzymał motowidło w dziobie, barwy były nieznane. Nieznany, aż do XVIII wieku włącznie, był klejnot herbu.
Stanisław Chrząński, w Tablicach odmian podaje zamiast górnego czarnego pasa dwa narożniki z gwiazdami, podaje też wersję z całym polem złotym i bez gwiazd (Taczała b).
Klejnot określono dopiero w Uzupełnieniach do księgi herbowej rodów polskich i w herbarzu Siebmachera.
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Herb znany w średniowieczu, najstarszy zapis pochodzi z 1382 roku.
Legenda herbowa
[edytuj | edytuj kod]Herb ten miał według Okolskiego otrzymać kawaler, który, niczym żuraw, pełnił czujną wartę przy świetle gwiazd[1].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Tadeusz Gajl przytacza 32 nazwiska herbownych[2]: Bartkowski, Benoe, Berent, Bonoe, Bubzowski, Budzowski, Daniszewski, Fischer, Gerkow, Gerkowski, Gerszewski, Gierałtowski, Gierko, Gierkowicz, Gierkowski, Gierwatowski, Hejdukiewicz, Hejdukowicz, Horwat, Horwatt, Jasud, Jedowiański, Kiełpsz, Krahn, Rezanowicz, Rożnowski, Skroński, Storch, Tabiński, Talat, Talatko, Todowiański.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- lista herbów
- odmiana herbu Taczała – Frantzius
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Herb Taczała z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Taczała, wariant drugi z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herby szlacheckie. Herb Taczała i herbowni. (pol.)
- Herbarz szlachty białoruskiej. (pol.)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 9. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1841, s. 2.
- ↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 406-539. ISBN 978-83-60597-10-1.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
