Trzymacze heraldyczne
Trzymacze heraldyczne (podpory tarczowe[1]) – postacie ludzkie lub zwierzęta umieszczane po jednej lub – częściej – po obu stronach, niekiedy za tarczą herbową, i podtrzymujące ją[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
W charakterze trzymaczy mogły wystąpić w zmienionej nieco formie godła heraldyczne, postacie ludzkie – rycerze, Murzyni, giganci, aniołowie – zwierzęta rzeczywiste i fantastyczne – lwy, orły, gryfy, centaury i inne[1]. Trzymaczom często podkładano pod nogi lub łapy specjalny postument heraldyczny, jedynie ptaki – trzymacze wyglądały naturalnie unosząc się swobodnie.
 Lew |
 Jednorożec |
Trzymacze są udostojnieniem herbu, nie mogły być stosowane dowolnie i samowolnie lecz jedynie na mocy specjalnego aktu nadania.
W polskiej heraldyce użycie trzymaczy nie zostało jak dotąd ujęte przepisami, stąd pojawiają się one dowolnie, jako ozdoba herbu. W okresie rozbiorów używanie trzymaczy herbowych zostało ograniczone przez heroldie państw zaborczych tylko do tych prawnie nadanych. Jednak nie wydaje się by była to regulacja wiążąca dla polskiego prawa i obyczaju heraldycznego. Znanym przykładem trzymaczy herbowych w Polsce są złote lwy z herbu Gdańska.
Trzymacze w herbach[edytuj | edytuj kod]
Trzymacze w
herbie Wielkiej Brytanii
Trzymacze w
herbie Kanady
Trzymacze w
herbie Nowej Zelandii
Trzymacze w
herbie Łotwy
Cztery trzymacze w
herbie Islandii
Trzymacze – antylopy kudu w herbie Zimbabwe
Trzymacze w
herbie Gdańska
Trzymacze w
herbie Bawarii
Trzymacze w
herbie Bremy
Rośliny trzymacze w herbie stanu Rio Grande do Norte
Przykład trzymacza nie trzymającego tarczy w herbie książąt Devonshire
Trzymacze w herbie Baronessy Margaret Thatcher
.svg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Paweł Dudziński: Alfabet heraldyczny. Warszawa: Diogenes, 1997, s. 29. ISBN 83-7129-476-X.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Heraldyka według kraju |
