Trzymacze heraldyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład trzymaczy heraldycznych

Trzymacze heraldyczne, nazywane również podporami tarczowymi[1] lub bocznicami[2] – postacie ludzkie lub zwierzęta umieszczane po jednej lub – częściej – po obu stronach, niekiedy za tarczą herbową, i podtrzymujące ją[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

W charakterze trzymaczy mogły wystąpić w zmienionej nieco formie godła heraldyczne, postacie ludzkie – rycerze, Murzyni, giganci, aniołowie – zwierzęta rzeczywiste i fantastyczne – lwy, orły, gryfy, centaury i inne[1]. Trzymaczom często podkładano pod nogi lub łapy specjalny postument heraldyczny, jedynie ptaki – trzymacze wyglądały naturalnie unosząc się swobodnie.

Trzymacze heraldyczne
z herbu Wielkiej Brytanii

Lew
Jednorożec

Trzymacze są udostojnieniem herbu, nie mogły być stosowane dowolnie i samowolnie lecz jedynie na mocy specjalnego aktu nadania.

W polskiej heraldyce użycie trzymaczy nie zostało jak dotąd ujęte przepisami, stąd pojawiają się one dowolnie, jako ozdoba herbu. W okresie rozbiorów używanie trzymaczy herbowych zostało ograniczone przez heroldie państw zaborczych tylko do tych prawnie nadanych. Jednak nie wydaje się by była to regulacja wiążąca dla polskiego prawa i obyczaju heraldycznego. Znanym przykładem trzymaczy herbowych w Polsce są złote lwy z herbu Gdańska.

Trzymacze w herbach[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Paweł Dudziński: Alfabet heraldyczny. Warszawa: Diogenes, 1997, s. 29. ISBN 83-7129-476-X.
  2. ↑ Niesiecki 1839 ↓, s. 478.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Heraldyka
Herby
Elementy herbu
Oznaki godności
Inne
Działy heraldyki

Heraldyka

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trzymacze_heraldyczne&oldid=71921266”