Tadeusz Chełchowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Marian Chełchowski
porucznik rezerwy łączności porucznik rezerwy łączności
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1902
Rzekuń

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 19201940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

30 pułk artylerii lekkiej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Tadeusz Marian Chełchowski (ur. 25 marca 1902 w Rzekuniu, pow. ostrołęcki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy łączności Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława i Kamili z Bronowiczów. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku. W 1924 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Ostrowi-Komorowie. W 1934 był w stopniu podporucznika (starszeństwo z dniem 1 stycznia 1929 i 55 lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii) z przydziałem do 30 pułku artylerii lekkiej. Podlegał pod PKU Brześć n. Bugiem[1].

W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, lista wywózkowa LW 052/3[2] poz. 23, akta osobowe nr 4664[3], z 27.04.1940. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 18.05.1943, figuruje na liście AM[4] 233-2500 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 2500[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Brześciu n. Bugiem, tam uczył w szkole powszechnej, był komendantem miejscowego Strzelca. Miał żonę Marię, synów Józefa i Janusza.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Dąb Pamięci w ogrodzie szkolnym jak również wykonano tablicę pamiątkową upamiętniającą Absolwentów Seminarium Nauczycielskiego im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku[5] przy ul. Warszawskiej 8. Certyfikat Dębu nr 002167/002543/WE/2010[6]
  • esejem w książce Sprzączki i guziki z orzełkiem ze rdzy... Obraz ofiar Zbrodni Katyńskiej w pracach plastycznych młodego pokolenia, Warszawa 2012, s. 216.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski Rezerw, 1934, s. 145, 642.
  2. a b УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 776.
  3. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 710.
  4. Amtliches Material zum Massenmord von Katyn.
  5. Katyń...Ocalić Od Zapomnienia [online], www.xilo.bialystok.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  6. Tomasz Lewandowski, Adam Nielski, Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-25] (ang.).
  7. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]