Tadeusz Janowski
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: elektrotechnika teoretyczna, maszyny elektryczne, zastosowania nadprzewodnictwa | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1968 |
Habilitacja |
1991 |
Profesura |
28 listopada 1994 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
od 1967 |
Instytut | |
Dziekan | |
Wydział | |
Okres spraw. |
1973–1975 i 1982–1987 |
Poprzednik |
Mieczysław Krzywicki (I kad.) |
Prorektor ds. nauki | |
Uczelnia |
Politechnika Lubelska |
Okres spraw. |
1975–1981 i 1996–1999 |
Odznaczenia | |
Tadeusz Janowski (ur. 27 sierpnia 1933 w Bogumiłowie, zm. 15 grudnia 2022[1]) – profesor nauk technicznych, specjalista z zakresu elektrotechniki teoretycznej, maszyn elektrycznych i zastosowania nadprzewodnictwa. Dwukrotny dziekan Wydziału Elektrotechniki i Informatyki PL w latach 1973–1975 i 1982–1987.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studia na Politechnice Łódzkiej skończył w roku 1961. W roku 1968 został mianowany na stopień doktora. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w roku 1991 (za rozprawę pt. „Magnetyczne potrajacze częstotliwości”).
Wykładowca Politechniki Lubelskiej. W latach 1968–1999 pełnił tam funkcję kierownika Zakładu, a następnie Katedry Podstaw Elektrotechniki. W roku 1999 został dyrektorem Instytutu Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii, funkcję tę pełnił do 2004 roku[2].
Dwukrotny dziekan Wydziału Elektrotechniki i Informatyki PL (w latach 1973–1975 i 1982–1987), a także dwukrotny prorektor ds. nauki Politechniki Lubelskiej (w latach 1975–1981 i 1996–1999).
Dyrektor Centrum Doskonałości Technologii Nadprzewodnikowych i Plazmowych w Energetyce (ASPPECT)[3].
Pracownik Instytutu Elektrotechniki w Warszawie, od 1987 roku pełni funkcję kierownika Pracowni Kriomagnesów Zakładu Badań Podstawowych Elektrotechniki w Instytucie Elektrotechniki w Warszawie.
Autor 400 publikacji w tym 8 książek i 22 patentów.
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Tadeusz Janowski otrzymał 9 nagród Ministra Edukacji Narodowej i ponad 30 Nagród Rektora. Otrzymał także Medal Komisji Edukacji Narodowej (1976). Odznaczony wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, Honorowy Profesor Politechniki Lubelskiej. [dostęp 2013-02-05].
- ↑ Andrzej Wac-Włodarczyk , Sylwetka naukowa profesora Tadeusza Janowskiego [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2018-02-18] .
- ↑ ASPPECT. [dostęp 2013-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
- ↑ H. D. Stryczewska, A. Wac-Włodarczyk, S. Kozak: Prezentacje. Prof. dr hab. Tadeusz Janowski – sylwetka. Oddział Lubelski PAN. [dostęp 2013-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, dr hab. inż. Andrzej Wac-Włodarczyk, dr inż. Wojciech Jarzyna: 40 lat Wydziału Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej. Lublin: Politechnika Lubelska, 2004, s. 113. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-02-05] .
- Prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski. bambus.iel.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Wykładowcy Politechniki Lubelskiej
- Absolwenci Politechniki Łódzkiej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Polscy inżynierowie elektrotechnicy
- Urodzeni w 1933
- Zmarli w 2022