Tadeusz Słupczyński
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1894 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Słupczyński (ur. 21 maja 1894 w Lisku, zm. ?) – kapitan administracji Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 maja 1894 w Lisku, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Henryka[1]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich[2]. Został uznany za zaginionego na froncie[2].
1 czerwca 1921 jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 6. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, dział san.-adm., a jego oddziałem macierzystym była nadal Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6[4]. W latach 1923–1924 był przydzielony z 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu do Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Sanitarnych w Przemyślu[5][6]. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, dział san.-adm. Później został przeniesiony do kadry oficerów służby zdrowia z równoczesnym przydziałem do Szpitala Wojskowego w Grudziądzu[7]. W listopadzie 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz w celu odbycia sześciomiesięcznej praktyki poborowej[8]. W lipcu 1929 został przeniesiony do PKU Bydgoszcz Powiat na stanowisko referenta[9], a w czerwcu 1930 przeniesiony do PKU Pińsk na stanowisko kierownika I referatu z równoczesnym przeniesieniem z działu sanitarnego do działu kancelaryjnego w korpusie oficerów administracji[10]. We wrześniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[11]. Z dniem 31 maja 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Gniezno[13]. Mieszkał w Ostrowie Wielkopolskim przy ul. Włocławskiej 28 m. 2[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[15][14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-19]..
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-03-19].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 876.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 332.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1181, 1258, 1534.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1142, 1074, 1394.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 721, 752.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 331.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 204.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 205.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 292.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 248, 270.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 391.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-19]..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.