Tadeusz Smolnicki (policjant)

Tadeusz Smolnicki
	komisarz Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1894 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	1940 ; Twer
	Przebieg służby
Formacja	Legion Wschodni; Policja Państwowa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Tadeusz Józef Leopold Smolnicki (ur. 7 kwietnia 1894 we Lwowie, zm. 1940 w Kalininie) – komisarz Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego i Leonii z Wanczarowskich. Ukończył gimnazjum we Lwowie i uzyskał absolutorium na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1912 roku członek Drużyny Sokoła Macierzy we Lwowie, później w Legionie Wschodnim. Od 12 października 1912 roku żołnierz Legionów Polskich, posługiwał się pseudonimem Tadeusz Sas. W latach 1918–1920 pracował w Czerwonym Krzyżu w Skałacie. Od 20 stycznia 1920 roku w Policji Państwowej. Służył w województwie wołyńskim, 3 sierpnia 1932 roku przeniesiony do Komendy Głównej, kierownik referatu spraw przeciwpaństwowych w Centrali Śłużby Śledczej. W 1935 roku w Urzędzie Śledczym w Łodzi. Od 1937 roku do września 1939 roku w Urzędzie Śledczym m.st. Warszawy.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.

Awans pośmiertny i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

4 października 2007 roku Tadeusz Smolnicki został pośmiertnie awansowany na stopień nadkomisarza Policji Państwowej^[1]^[2]^[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Niepodległości – 21 kwietnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[4]
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka Honorowa „Orlęta”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-09]
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 127. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 830. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
Żołnierze Niepodległości : Smolnicki Tadeusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-29].

[1] Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-09]

[awanse-2] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[3] LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 127. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).

[4] M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.

[1]

[2]

[3]

[4]