Przejdź do zawartości

Takin złoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Takin złoty
Budorcas taxicolor
Hodgson, 1850
Ilustracja
Takin stokowy (B. taxicolor bedfordi)
– Ogród zoologiczny w Szanghaju
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

koziorożce

Rodzaj

takin

Gatunek

takin złoty

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Takin złoty[2] (Budorcas taxicolor) – ssak z rodziny wołowatych (Bovidae). Jego najbliższym krewniakiem jest piżmowół arktyczny. Najbardziej aktywny wieczorem i nocą. Pochodzi ze wschodnich Himalajów.

Wygląd: Długość ciała ok. 2 m, wysokość do 1,3 m, waga do 350 kg. Gruba sierść w kolorze od żółto-złotego, beżowego, ciemnoczerwonego do czarnego. Przedstawiciele obu płci posiadają krótkie, grube rogi.

Występowanie: wschodnie Himalaje i Wyżyna Tybetańska, od 2500 do 4250 m n.p.m.

Ruja i poród: Lipiec-sierpień. Byki w tym okresie są bardzo niebezpieczne. W tym czasie zwierzęta (aż do końca jesieni lub początku zimy) tworzą większe stada. Samice w mniejszych stadach (wiosna, zima) rodzą cielęta w kwietniu lub marcu.

Takiny w Polsce: Takiny złote można zobaczyć w ogrodach zoologicznych w Krakowie, Wrocławiu i Gdańsku, natomiast tybetańskiego w Warszawie i Nowym Zoo w Poznaniu, gdzie prezentowane jest także stado takinów złocistych.

Podgatunki takinów
Takin tybetański
Takin stokowy
Takin bhutański
Takin złoty (podgatunek)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Budorcas taxicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.