Przejdź do zawartości

Tamara Sołoniewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tamara Sołoniewicz
Data i miejsce urodzenia

17 września 1938
Narewka

Data i miejsce śmierci

18 lipca 2000
Białystok

Zawód

reżyserka
scenarzystka

Galeria im. Tamary Sołoniewicz w Narewce

Tamara Sołoniewicz (ur. 17 września 1938 w Narewce, zm. 18 lipca 2000 w Białymstoku) – polska reżyser i scenarzystka filmowa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie przedwojennej białoruskiej inteligencji. Jej rodzicami byli Mikołaj i Olga Sołoniewicz. Uczęszczała do szkoły podstawowej w Narewce, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Michałowie. Była absolwentką wydziału filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim oraz Podyplomowego Studium Dziennikarskiego.

Od połowy lat 60. związana była z Telewizją Polską, pracowała w Dzienniku Telewizyjnym, redakcji reportażu Programu I, redakcji społecznej i filmu dokumentalnego, Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Łodzi. W latach 90. współpracowała z białostockim oddziałem telewizji regionalnej.

Tematem większości filmów autorstwa Sołoniewicz była Białostocczyzna. Pierwszy film o tym terenie zrealizowała w 1966 roku. Miasteczko na skraju puszczy – to filmowa opowieść o ówczesnym życiu Hajnówki.

Wiele jej filmów było nagradzanych na festiwalach w kraju i zagranicą. Najbardziej znane i utytułowane jej filmy to: Matecznik – złoty Ekran w 1975 roku, Antygona w stodole – nagroda Brązowego Lajkonika na Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Krakowie, Hela Pacewiczówna z Zadworzan – srebrny Lajkonik na FFD, Ziemia – Gran Prix FFD, Wąski tor – w 1981 roku nagroda Solidarności oraz pierwsza nagroda na Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w 1984 r., Polski podrzutek – nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w 1997 roku.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1966 – Miasto na skraju puszczy realizacja, scenariusz
  2. 1974 – Antygona w stodole realizacja, scenariusz
  3. 1975 – Hela Pacewiczówna z Zadworzan reżyseria
  4. 1977 – Ziemia reżyseria, scenariusz
  5. 1978 – Kto za, kto przeciw, kto się wstrzymał realizacja, scenariusz
  6. 1982 – Wąski tor reżyseria, scenariusz
  7. 1985 – Kresowa ballada 1935 reżyseria, scenariusz
  8. 1985 – Nieobecny, poległ na polu chwały realizacja
  9. 1987 – Siłaczka z goran reżyseria, scenariusz
  10. 1987 – Wiatrak w dolinie reżyseria, scenariusz
  11. 1988 – Andrzej i Maria reżyseria, scenariusz
  12. 1988 – Żertwa reżyseria, realizacja tv, scenariusz
  13. 1993 – Melodia duszy reżyseria, scenariusz
  14. 1994 – Już niepotrzebni reżyseria
  15. 1995 – Bizancjum w Hajnówce reżyseria
  16. 1995 – Przeżycie obywatela Pikutina reżyseria
  17. 1995 – Polski podrzutek reżyseria
  18. 1995 – Łemko ze Żdyni reżyseria
  19. 1997 – Polski podrzutek II reżyseria
  20. 1997 – Gorzkie zwycięstwo reżyseria
  21. 1999 – Tango bezrobotnych reżyseria
  22. 2000 – Tatarzy w Polsce reżyseria

Nagrody filmowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 1981 – Kto za, kto przeciw, kto się wstrzymał Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) Nagroda KAFLREF i TV NSZZSolidarność Region Mazowsze
  • 1978 – Ziemia Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) Grand Prix Złoty Lajkonik
  • 1977 – Ziemia Łódź (FF Społ.-Polit.) Grand Prix
  • 1976 – Hela Pacewiczówna z Zadworzan Lublin (Ogólnopolski Festiwal Filmów Rolniczych) II Nagroda
  • 1976 – Hela Pacewiczówna z Zadworzan Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) Nagroda Specjalna Srebrny Lajkonik
  • 1975 – Antygona w stodole Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) Brązowy Lajkonik
  • 1974 – Antygona w stodole Lublin (Ogólnopolski Festiwal Filmów Rolniczych) I Nagroda VI Ogólnopolski Festiwal Filmów Rolniczych – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds Radia i Telewizji w kat. filmu telewizyjnego

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W ścisłym centrum Białegostoku znajduje się bulwar im. Tamary Sołoniewicz (położony jest wzdłuż rzeki Białej oraz alei Piłsudskiego i ciągnie się od ulicy Henryka Sienkiewicza do ulicy Fabrycznej)[1].

W Hajnówce znajduje się ulica Tamary Sołoniewicz, zaś w Narewce istnieje galeria jej imienia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skwer Tamary Sołoniewicz. [dostęp 2015-11-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]