Tamka-Kałęczyn

Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tamka-Kałęczyn – jurydyka założona w 1659 roku na gruntach Kałęczyna przez siostry szarytki.

Opis

W 1659 królowa Maria Ludwika sprowadziła do Polski z Francji siostry miłosierdzia św. Wincentego á Paulo, które u podnóża Zamku Ostrogskich zakładają przytułek dla sierot pod wezwaniem Św. Kazimierza. Budynki szpitala, kaplica, klasztor i gospodarcze wzniesione zostały wzdłuż wąskiej drogi, a grunty stanowiące uposażenie klasztoru wzdłuż tej drogi zostały rozparcelowane wśród osadników, tworząc jurydykę. Budynki rozlokowane były równolegle do drogi. W 1743 po raz pierwszy wymieniana jest nazwa Tamka - przyjęta od licznych grobli i tam na terenie podmokłym, przez który przechodziła droga ze Starej Warszawy na Solec. Teren jurydyki obejmował późniejsze ulice Tamka, Czerwonego Krzyża i Solec.

Tak jak pozostałe warszawskie jurydyki została zniesiona w 1791 roku przez ustawę – Prawo o miastach, która zaczęła obowiązywać od 1794 roku^[1].

Przypisy

↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 300. ISBN 83-01-08836-2.

[1] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 300. ISBN 83-01-08836-2.

[1]