Tarczogonowate

Tarczogonowate
	Uropeltidae
	Müller, 1832
	; Przedstawicielem rodziny – Melanophidium bilineatum
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	lepidozaury
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Nadrodzina	Uropeltoidea
Rodzina	tarczogonowate
Synonimy
	Uropeltana J.P. Müller, 1832; Uropeltacea J.P. Müller, 1832; Rhinophes Fitzinger, 1843; Uropeltidae Gray, 1845; Uropeltina Gray, 1858; Plecturina Gray, 1858; Rhinophidae Cope, 1900; Uropeltinae McDowell, 1975;
	Uropeltana J.P. Müller, 1832; Uropeltacea J.P. Müller, 1832; Rhinophes Fitzinger, 1843; Uropeltidae Gray, 1845; Uropeltina Gray, 1858; Plecturina Gray, 1858; Rhinophidae Cope, 1900; Uropeltinae McDowell, 1975;
Rodzaje
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tarczogonowate (Uropeltidae) – rodzina węży z infrarzędu Alethinophidia w rzędzie łuskonośnych (Squamata).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny należą endemity dla południowych Indii (głównie Ghatów Zachodnich) i Cejlonu. Prowadzą naziemny tryb życia.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele rodziny mają szczątkowy pas miednicowy. Głowa jest przystosowana do drążenia chodników w ziemi. Ogon jest krótki, zakończony charakterystyczną, silnie rozwiniętą, pokrytą kolcami łuską, która umożliwia zakotwiczenie się w czasie drążenia tuneli w ziemi oraz może zasłaniać wejście do nory. Oczy są małe i przykryte okularem. Osiągają od 20 do 75 cm długości.

Ich dieta składa się przeważnie z bezkręgowców, zwłaszcza dżdżownic.

Z powodu nietypowej dystrybucji geograficznej (tereny rozdzielone łańcuchami górskimi) i endemiczności uważane za analogiczne do zięb Darwina jako przypadek oddziaływania radiacji adaptacyjnej^[2]^[3].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny należą następujące rodzaje^[4]:

Melanophidium
Platyplectrurus
Plectrurus
Pseudoplectrurus – jedynym przedstawicielem Pseudoplectrurus canaricus
Rhinophis
Teretrurus
Uropeltis

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Uropeltidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ S.R.S.R. Ganesh S.R.S.R., Shieldtail snakes (Reptilia: Uropeltidae) – the Darwin’s finches of south Indian snake fauna? [online], 27 sierpnia 2015 [dostęp 2017-07-06] (ang.).
↑ F. Bossuyt, M. Meegaskumbura, N. Beenaerts i inni. Local endemism within the Western Ghats-Sri Lanka biodiversity hotspot. „Science”. 306 (5695), s. 479-481, 15 października 2004. DOI: 10.1126/science.1100167. (ang.).
↑ P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Uropeltidae. The Reptile Database. [dostęp 2019-03-01]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Podrząd:Węże Serpentes w: W.Zamachowski, A.Zyśk Strunowce Chordata, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków, 1997 ISBN 83-86841-92-3

[itis-1] Uropeltidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[2] S.R.S.R. Ganesh S.R.S.R., Shieldtail snakes (Reptilia: Uropeltidae) – the Darwin’s finches of south Indian snake fauna? [online], 27 sierpnia 2015 [dostęp 2017-07-06] (ang.).

[3] F. Bossuyt, M. Meegaskumbura, N. Beenaerts i inni. Local endemism within the Western Ghats-Sri Lanka biodiversity hotspot. „Science”. 306 (5695), s. 479-481, 15 października 2004. DOI: 10.1126/science.1100167. (ang.).

[Uetz&Hallermann-4] P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Uropeltidae. The Reptile Database. [dostęp 2019-03-01]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Scolecophidia	ociemkowate ślepuchowate węże nitkowate
Alethinophidia	Anomochilidae boaszkowate Bolyeriidae brodawkowcowate cylindrowcowate cylindrowężowate dusicielowate gleboryjcowate połozowate pytoniakowate pytony tarczogonowate tęczowcowate zdradnicowate żmijowate