Telesfor Otmianowski
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
kupiec |
| Odznaczenia | |
| |
Telesfor Otmianowski (ur. 8 grudnia 1850 w Wierzchaczewie, zm. 15 stycznia 1939 w Poznaniu) – polski kupiec w branży nasion i działacz społeczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Początkowo uczęszczał do szkół w Szamotułach, a około 1968 rozpoczął praktykę handlową w poznańskim Hotelu Saskim, gdzie zaczynano właśnie prowadzić handel nasionami dla ziemian[1].
W 1873, razem z Bolesławem Ziętkiewiczem, otworzył sklep w którym handlowano nasionami i sprzętem domowym oraz gospodarczym. W spółce tej działał do 1881, kiedy to otworzył własny sklep z nasionami (przy ul. Wrocławskiej w Poznaniu). Sklep rozwijał się w znaną firmę (pod nazwą „Telesfor Otmianowski”) prowadzącą handel detaliczny i półhurtowy nasionami dla ogrodnictwa, rolnictwa i leśnictwa. Od 1912 rozpoczęto też sprzedaż hurtową. Firma oferowała materiał pochodzący od lokalnych plantatorów, jak również nasiona z Danii, Holandii, Węgier, Francji i Niemiec. Prowadziła też eksport do Europy Zachodniej (głównie nasiona roślin motylkowych. Oprócz handlu nasionami sprzedawano środki ochrony roślin, nawozy sztuczne oraz narzędzia ogrodnicze[1].
Telesfor Otmianowski brał udział w wielu wystawach poznańskich (Prowincjonalna Wystawa Przemysłowa (1895), Jubileuszowa Wystawa Ogrodnicza (1926), Powszechna Wystawa Krajowa (1929)), gdzie zdobywał medale i dyplomy[1].
Telesfor Otmianowski był również przez cały czas pobytu w Poznaniu zaangażowany w działalność społeczną. Początkowo w Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej i Towarzystwie Przemysłowym, od 1888 związany z Korporacją Kupców Chrześcijańskich, gdzie był prezesem (w latach 1898-1922), a następnie prezesem honorowym. Od 1884 pracował w Radzie Nadzorczej Banku Przemysłowców, a w latach 1909-1926 był prezesem tej Rady. Był też współzałożycielem Rady Giełdy Zbożowo-Towarowej (1920)[1].
Brał udział w przygotowywaniu władz polskich w czasie wyzwalania Wielkopolski spod zaboru pruskiego. W 1920 miał znaczny udział finansowy w przygotowaniu pociągu sanitarnego dla I Armii[2].
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 1938, dla uczczenia 50 lecia działalności Telesfora Otmianowskiego w Korporacji Kupców Chrześcijańskich utworzono fundusz stypendialnego jego imienia[1].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Telesfor Otmianowski był 7 dzieckiem Wojciecha Otmianowskiego, dzierżawcy majątku i ochotnika z powstania listopadowego oraz jego żony Agnieszki (z.d. Drzewieckiej).
Telesfor ożenił się z Józefą z Leśniewiczów i miał z nią 4 dzieci: Marię, Kazimierza, Czesława i Jadwigę. Jego syn Kazimierz (1881-1953) studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Lipsku, a po praktyce w Edynburgu, od 1912 był wspólnikiem ojca. Przejął po nim firmę w 1930, a także pełnił wysokie funkcje w organizacjach kupieckich (był prezesem Konfraterni Kupców Chrześcijańskich). Wraz z naukowcami z Uniwersytetu prowadził hodowlę nowoczesnych odmian zbóż[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Andrzej Dzięczkowski: Telesfor Otmianowski. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny, 1979. [dostęp 2017-02-17].
- ↑ Ireneusz Kowalski. Wielkopolski Związek Chrześcijańskich Zrzeszeń Kupieckich 1904–1939. „Poznańskie Zeszyty Humanistyczne”. IX, s. 27, 2007. Wydawnictwo Rys. ISSN 1732-1174.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 28.