Przejdź do zawartości

The Alarm (zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Alarm
ilustracja
Rok założenia

1981

Pochodzenie

Walia, Wielka Brytania

Gatunek

rock

Aktywność

1981–1991, od 2004

Strona internetowa

The Alarmwalijska grupa rockowa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wokalista i gitarzysta Mike Peters oraz perkusista Nigel Twist w 1977 założyli w walijskiej miejscowości Rhyl zespół o nazwie The Toilets, którą następnie zmienili na Seventeen[1]. W 1978 do duetu dołączyli gitarzyści Eddie MacDonald i Dave Sharp[1][2]. Od początku działalności inspirowali się twórczością zespołów The Sex Pistols, The Clash, The Who i The Rolling Stones[1].

W 1981 zmienili nazwę na The Alarm i wydali, nakładem własnej wytwórni White Cross, swój debiutancki singiel – „Unsafe Building”[1]. W 1982 podpisali kontakt z wytwórnią IRS[1] i uczestniczyli w trasie koncertowej grupy U2, promującej płytę War. W 1983 wydali epkę, zatytułowaną po prostu The Alarm, na której umieścili dwa single: „Marching on” i „The Stand”[1]. W 1984 premierę miał ich debiutancki album studyjny pt. Declaration, który odniósł duży sukces komercyjny[2]. Równie ciepło został przyjęty ich drugi album – Strength (1985), który został doceniony w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych[2]. Po zakończeniu promocji zespół udał się na wakacje, a w 1987 powrócili na rynek z albumem pt. Eye of the Hurricane, na którym zaprezentował bardziej komercyjną muzykę[2]. W 1988 wydali minialbum pt. Electric Folklore zawierający nagrania z koncertu, który zagrali w Bostonie[1]. Na kolejnej płycie – Change (1989) umieścili walijskojęzyczny utwór „Newid”. Po wydaniu albumu Raw (1991) zawiesili działalność[2], a Peters i Sharp zajęli się solowymi karierami.

W latach 90. zespół powracał na pojedyncze występy. Peters reaktywował The Alarm z gitarzystą Jamesem Stevensonem, basistą Craigiem Adamsem i perkusistą Stevenem Grantleyem. W tym składzie nagrali i wydali w 2004 album pt. In the Poppy Fields[2] i w następnych latach prowadzili regularną działalność wydawniczą i koncertową. Sharp sformował własną wersję The Alarm-AOR – The Spirit of the Alarm. W latach 2014–2019 ukazały się na nowo nagrane wersje klasycznych albumów z lat 80. XX wieku[2].

Dyskografia[3]

[edytuj | edytuj kod]
  • Declaration (1984)
  • Strength (1985)
  • Eye of the Hurricane (1987)
  • Change (1989)
  • Raw (1991)
  • Close (2002)
  • The Normal Rules Do Not Apply (2002)
  • Trafficking (2002)
  • Edward Henry Street (2002)
  • Coming Home (2003)
  • In The Poppyfields (2004)
  • Under Attack (2006)
  • Guerilla Tactics (2008)
  • Direct Action (2010)
  • Blood Red (2017)
  • Viral Black (2017)
  • Equals (2018)
  • Sigma (2019)
  • War (2021)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Wiesław Weiss, Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 18, ISBN 83-207-1374-9.
  2. a b c d e f g Biography The Alarm (ang.)
  3. Discography The Alarm (ang.)