The Jolly Boys

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Jolly Boys
ilustracja
Rok założenia

1955

Pochodzenie

Port Antonio, Jamajka

Gatunek

mento, reggae, world music

Aktywność

od 1955

Strona internetowa

The Jolly Boys – zespół grający styl mento[1] (wczesna odmiana ska), pochodzący z Port Antonio na Jamajce. Zespół powstał w roku 1955 i największe sukcesy komercyjne osiągał w końcu lat 80.i na początku 90. XX wieku, szczególnie wśród miłośników stylu reggae i world music. Jest to najdłużej działająca grupa grająca styl mento na Jamajce[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W końcu lat 40. lub na początku lat 50. XX wieku powstała grupa Navy Island Swamp Boys, której członkami byli Moses Deans grający na banjo i gitarze, Noel Lynch (gitara) i „Papa” Brown (rumba box). Po rozpadzie zespołu w roku 1955[3] dwóch jego członków Deans i Brown założyło The Jolly Boys, do których dołączyli Derrick “Johnny” Henry grający na marakasach i bębnach, Martell Brown na gitarze i David „Sonny” Martin na gitarze. W latach 60. do zespołu dołączył na stałe perkusista Allan Swymmer[1].

W latach 60. popularność zespołu zarówno na Jamajce jak i zagranicą stale rosła - w 1966 zespół wyjechał do New Hampshire. W 1969 Allan Swymmer przeprowadził się z Port Antonio do Saint Ann’s Bay i założył konkurencyjny zespół z lokalnymi muzykami o nazwie Jolly Boys. Grupa wydała dwie płyty Roots of Reggae: Music From Jamaica (1977) i Jolly Boys at Club Caribbean (1979).

W końcu lat 70. kilku z członków zespołu zmarło i zespół zawiesił działalność. W latach 80. Swymmer ponownie przeniósł się do Port Antonio i wraz z Deansem reaktywował zespół z Josephem „Powda” Bennettem grającym na rumba box. W 1989 zespół zauważył kompozytor i producent Jules Shear, dzięki któremu powstały cztery płyty, a zespół odbył kilka światowych tournée. Dzięki temu The Jolly Boys stał się najbardziej rozpoznawalną grupą grającą styl mento.

Po śmierci Mosesa Deansa w 1998 zespół grywa lokalnie w Port Antonio. Po roku 2000 znów doszło do rozpadu na dwa zespoły - pierwszy Swymmera i drugi Benetta. Zespoły te były zatrudniane przez GeeJam - lokalne studio nagraniowe, do zabawiania artystów nagrywających w studiu. W studiu tym nagrywali m.in. No Doubt, the Gorillaz, Drake czy Amy Winehouse[1]. W 2008 producenci z GeeJam ponownie namówili do współpracy muzyków z The Jolly Boys. W efekcie powstał, wydany w roku 2010, album Great Expectation zawierający covery znanych rockowych utworów zaaranżowane w stylu mento.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze płyty:

  • 1977 Roots of Reggae: Music From Jamaica (Lyrichord)
  • 1979 Jolly Boys at Club Caribbean (Club Caribbean)
  • 1989 Pop 'n' Mento (Rykodisc)
  • 1991 Sunshine N' Water (Rykodisc)
  • 1991 Beer Joint & Tailoring (First Warning Records)
  • 1997 Live in Tokyo (Respect Records)
  • 2010 Great Expectation (Forthcoming)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Sarfraz Manzoor. The oldest swingers: the Jolly Boys. „The Observer”, 2010-07-25. (ang.). 
  2. ↑ Angus Taylor: An intriguing introduction to, or reminder of, this wonderful, under-exposed music.. BBC music, 2010-09-14. [dostęp 2010-10-10]. (ang.).
  3. ↑ Neil McCormick: The Jolly Boys: sound that rocked Jamaica - and Errol Flynn. telegraph.co.uk, 2010-07-21. [dostęp 2010-10-10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Jolly_Boys&oldid=67140654”