Theodor von Hahn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Theodor von Hahn
Pełne imię i nazwisko

Theodor Freiherr von Hahn
Theodor Nikolai Karl Ludwig von Hahn
„Carl”

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1880
Hasenpoth, Kurlandia

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1949
Buchenwald

Konsul Niemiec w Krakowie
Okres

od 1922
do 1925

Następca

Fritz Schönberg

Theodor von Hahn, Theodor Freiherr von Hahn, Theodor Nikolai Karl Ludwig von Hahn, „Carl” (ur. 4 kwietnia 1880 w Hasenpoth w Kurlandii, zm. 18 lipca 1949 w Buchenwaldzie) – baron niemiecko-bałtycki, niemiecki prawnik, dyplomata i urzędnik konsularny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli – baron Alexander Eugen Carl von Hahn (1843-1902) oraz Marie von Hahn (1857-1880). W 1891 jego ojciec został naturalizowany w Prusach i przeniósł się z rodziną do Berlina. Uczęszczał do humanistycznego liceum (-1898) i studiował prawo na uniwersytetach w Getyndze i Berlinie, uzyskując doktorat z prawa (-1902). Pracował jako asesor sądowy (1907-). Podróżował do Skandynawii, Rosji, Włoch, Paryża i Londynu. W 1908 wstąpił do pruskiej służby zagranicznej – m.in. mianowany wicekonsulem w Szanghaju (1910-1914), kierownikiem konsulatów w Trieście (1914-), Lwowie (1915-) i Maastricht (1916). Pełnił służbę wojskową w Pułku Strzelców Gwardii (Garde-Schützen-Regiment) w Berlinie-Lichterfelde (1916-) m.in. walcząc na froncie macedońskim (1917), zwolniony ze służby wojskowej w randze podoficera (Oberjäger) (-1918). Powrócił do MSZ które wysłało go jako konsula w Sztokholmie (1918-1919), Amsterdamie (1920-1922) oraz jako kier. konsulatu w Krakowie (1922-1925). Tamże np. zalecał wsparcie finansowe separatystów ukraińskich w południowo-wschodniej Polsce, aby umożliwić im założenie legalnej partii[1] oraz brał udział we wstępnych negocjacjach niemiecko-sowieckiego układu gospodarczego (1924)[2]. Od 1925 był zatrudniony w MSZ, w tym w wydziale Europy Wschodniej (1925-1927) po czym w 1927 przeszedł na czasową emeryturę, i został mianowany konsulem w Klagenfurcie (1931-1938) gdzie był świadkiem puczu lipcowego. Od 1938 do 1945 był zatrudniony w MSZ w dziale personalnym i administracyjnym oraz jako kierownik wydziału cenzury. Ostatnim przydziałem była składnica akt MSZ (Ausweichstelle des Auswärtigen Amts) w Mühlhausen (Turyngia), gdzie został aresztowany przez Sowietów w 1945 i osadzony/internowany w obozie specjalnym (Speziallager Nr. 2) NKWD nr 2 w Buchenwaldzie[3] oraz gdzie zmarł[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Werner Benecke: Das Auswärtige Amt und die ukrainische Minderheit in der Polnischen Republik 1922-1930, [w:] Zeitschrift für Ostmitteleuropa-Forschung / Journal of East Central European Studies, Band 49, Nr. 2, 2000.
  2. "Akten der Reichskanzlei. Weimarer Republik" Online "2. Verhandlungen über ein Abkommen mit Rußland." (2.17.2:) [online], bundesarchiv.de [dostęp 2024-04-26].
  3. http://totenbuch-speziallager.buchenwald.de/names/list/q/h/page/2.
  4. Biogram w Archiwum Federalnym.