Konsulat Generalny Niemiec w Krakowie
![]() | |
![]() siedziba konsulatu generalnego RFN w Krakowie przy ul. Stolarskiej 7 | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1818, 1922, 1991 |
Data likwidacji |
1846, 1940 |
Siedziba | |
Konsul generalny | |
Zatrudnienie |
5+[1] |
Adres | |
ul. Stolarska 7, 31-043 Kraków | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie Krakowa ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Konsulat Generalny Niemiec w Krakowie (niem. Generalkonsulat Krakau) – misja konsularna Republiki Federalnej Niemiec w Krakowie, w Rzeczypospolitej Polskiej.
Okręg konsularny Konsulatu Generalnego Niemiec w Krakowie obejmuje województwa:
Organizacja
[edytuj | edytuj kod]W skład placówki wchodzą:
- referat prawno-konsularny
- referat kultury i prasy
- referat gospodarczy
Historia
[edytuj | edytuj kod]Niemcy (Prusy) dysponowały przedstawicielstwem dyplomatyczno-konsularnym w Krakowie, w randze rezydentury pełniącej też funkcję konsulatu generalnego, w okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej, określanej też Wolnym Miastem Krakowem (1818–1846)[3][4][5].
Konsulat Niemiec działał w Krakowie od 1922[6]. Na początku września 1939 zostali oni pod polską eskortą ewakuowani wraz z pracownikami innych niemieckich placówek dyplomatycznych i konsularnych w Polsce do Rumunii (granicę przekroczono 12 września w okolicach Śniatynia). Wśród nich nie było konsula Augusta Schillingera, który wraz z sekretarką konsulatu Ruth Jurek w Miechowie odłączyli się od grupy pracowników konsulatu i oddanym im do dyspozycji samochodem udali się do Warszawy. 8 września 1939 byli oni widziani po raz ostatni w areszcie straży obywatelskiej w podwarszawskiej wówczas Falenicy. Następnie zostali zabrani przez majora Aleksandra Koźmińskiego i słuch o nich zaginął. W 1940 władze niemieckie uznały ich za zmarłych. Konsulat Niemiec w Krakowie oficjalnie uległ likwidacji w kwietniu 1940[7].
Po połączeniu Niemiec konsulat w Krakowie powołano w 1991.
Urząd koordynuje też pracą Instytutu Goethego w Krakowie (niem. Goethe-Institut Krakau), w pałacu Potockich na Rynku Głównym 20.
Rezydenci/kierownicy konsulatu[4][5]
[edytuj | edytuj kod]- 1818–1830 – Georg Ludwig d’Arrest, minister-rezydent/konsul generalny (1768–1830)
- 1830–1831 – Fryderyk Dollega, chargé d’affaires ad interim, dyrektor Poczty Pruskiej w Krakowie
- 1831–1832 – Friedrich Wilhelm Constantin Knobelsdorff, minister-rezydent/konsul generalny (1792–1832)
- 1833–1843 – Otto Emil Hartmann, minister-rezydent/konsul generalny (1786–1854)
- 1843–1846 – Ludwig Wilhelm von Engelhardt, minister-rezydent/konsul generalny (1813–1853)
- 1922–1925 – baron Theodor von Hahn, konsul/kier. konsulatu
- 1925–1926 – dr Fritz Schönberg, kier. konsulatu
- 1926–1931 – dr Gustav Rödiger, konsul
- 1931–1939 – August Schillinger, kons./kons. gen.
- od 2016 – dr Michael Groß, kons. gen.
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]W okresie międzywojennym konsulat Niemiec mieścił się w ówczesnym hotelu Centralnym z 1911 (proj. Aleksander Biborski) przy ul. Warszawskiej 7 (1923–1933), następnie w budynku Towarzystwa Ubezpieczeniowego Feniks z 1933 (proj. Leopold Bauer, Jerzy Struszkiewicz, Maksymilian Burstin) przy ul. Basztowej 15/Rynku Kleparskim 2–4 (1933–1940), od 1939 w randze konsulatu generalnego.
Pod koniec 1989 władze Krakowa przekazały RFN z przeznaczeniem na urząd konsularny Kamienicę Morstinowską z XIV/XIX w. przy ul. Stolarskiej 7, w której konsulat mieści się obecnie (1991–)[8][6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Ambasada Niemiec w Polsce
- Konsulat Generalny Niemiec w Gdańsku
- Konsulat Generalny Niemiec we Wrocławiu
- Konsulat Niemiec w Opolu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych [online], gov.pl [dostęp 2019-11-13] (pol.).
- ↑ Zasięg konsularny przedstawicielstw Niemiec w Polsce. Placówki dyplomatyczne Niemiec w Polsce. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).
- ↑ Österreichischer Beobachter z 21 lutego 1822.
- ↑ a b Paweł Cichoń: Dyrekcja Policji Wolnego Miasta Krakowa 1827–1846. Studium historyczno-prawne, Kraków 2014.
- ↑ a b Radosław Paweł Żurawski vel Grajewski: Ostatnie polskie miasto. Rzeczpospolita Krakowska w „dyplomacji” Hotelu Lambert wobec Wielkiej Brytanii (1831–1845), Ośrodek Myśli Politycznej/Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Kraków-Łódź 2018.
- ↑ a b Mariusz Rzeszutko: Konsulaty w Krakowie. Historia i działalność, Petrus Kraków 2014.
- ↑ Antypolska działalność niemieckiej służby dyplomatycznej i konsularnej w Polsce w przededniu II wojny światowej oraz jej ewakuacja i likwidacja. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).
- ↑ Siedziba Konsulatu Generalnego w Krakowie. Placówki dyplomatyczne Niemiec w Polsce. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mariusz Rzeszutko: Konsulaty w Krakowie. Historia i działalność, Petrus Kraków 2014
- Konsulat Generalny Niemiec w Krakowie. Placówki dyplomatyczne Niemiec w Polsce. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).
- Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce. Serwis Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2019-10-18]. (pol.).