Przejdź do zawartości

Thomsonit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thomsonit
Ilustracja
Thomsonit-Ca
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Uwodniony glinokrzemian sodu i wapnia (NaCa
2
Al
5
Si
5
O
20
·6H
2
O
)

Twardość w skali Mohsa

5-5,5

Przełam

Nierówny

Łupliwość

Doskonała

Pokrój kryształu

Zazwyczaj słupkowy, igiełkowy lub blaszkowy. Występuje również w formie skupień promienistych, kulistych lub kolumnowych; także w postaci gładkich agregatów kulistych, groniastych; zbity lub masywny.

Układ krystalograficzny

Rombowy, pseudotetragonalny

Właściwości mechaniczne

Piroelektryczny

Gęstość

2,23-2,39 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

Biały, szary, bezbarwny, żółtawy, czerwonawy, zielonawy

Rysa

Biała

Połysk

Szklisty do nieco perlistego

Współczynnik załamania

α = 1,497-1,530

β = 1,513-1,533

γ = 1,518-1,544

Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza

9.GA.10

Thomsonit
Thomsonit

Thomsonitminerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Jest minerałem rzadkim.

Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego chemika i geologa T.Thomsona.

Właściwości[1]

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, blaszkowym, igiełkowym. Na ścianach kryształów można zauważyć charakterystyczne zbrużdżenia; tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, groniastych, kulistych. Jest kruchy, przezroczysty, bardzo często tworzy koncentryczne konkrecje. Współwystępuje z kalcytem, prehnitem, natrolitem, chabazytem.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Produkt działalności hydrotermalnej. Występuje w pęcherzach pogazowych i szczelinach skał wulkanicznych: bazaltów, melafirów. Spotykany w druzach skał głębinowych (diabazach i cieszynitach). Bywa spotykany w łupkach metamorficznych.

Miejsca występowania: USA – Thomsonite Beach i Roy nad Jeziorem Górnym – odm. gibsonit, nad Jeziorem Michigan – odm. lintonit. W Arkansas – odm. ozarkit, Kolorado, Oregon, Kanada, Niemcy, Czechy, Włochy – ok. Wezuwiusza; odm. comptonit, Wielka Brytania, Szwecja, Rosja – Ural.

W Polsce spotykany jest w melafirach okolic Żywca i Kotliny Kłodzkiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. John W. Anthony i inni, Handbook of Mineralogy, Mineralogical Society of America. [PDF], wyd. 2001 [dostęp 2025-06-04] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” 1996 r.
  • R. Hochleitner – Minerały i kryształy – „Muza S.A.” 1994 r.
  • W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.
  • J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r.


Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]