Torpeda Mark VII (amerykańska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mark VII
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

E.W. Bliss Company

Platforma przenoszenia

okręty podwodne

Historia
Lata produkcji

1912

Dane techniczne
Długość

17 ft (5,2 m)

Średnica

17,7 in (450 cm)

Masa

Mod 0: 1588 lb (720 kg)
Mod 5A: 1628 lb (738 kg)

Napęd

parogazowy, silnik: turbina

Zasięg

Mod 0: 4000 jardów (3657 m)
Mod 5A: 3500 jardów (3200 m)

Prędkość

Mod 0: 32 węzły
Mod 5A: 35 węzłów

Naprowadzanie

bezwładnościowe, żyroskop Mark 7

Masa głowicy

Mod 0: 205 lb (93 kg) TNT
Mod 5A: 326 lb (148 kg) TNT lub Torpex

Mark VII (Bliss-Leavitt 5,2m x 45cm Mark VII) – pierwsza amerykańska torpeda parogazowa opracowana specjalnie dla okrętów podwodnych. Torpeda w pierwszej wersji miała 5,2 metra długości i 450 mm średnicy, przenosiła zaś głowice bojową z 93 kilogramami TNT. W roku 1912 zamówiono 240 sztuk tej amunicji. Opracowana pierwotnie jako Bliss-Leavitt 5,2m x 45cm Mark VII, w 1913 roku otrzymała zmienioną nazwę Mark VII według nowej systematyki amerykańskiej marynarki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Thomas Wildenberg, Norman Polmar: Ship killer: a history of the American torpedo. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2010, s. 217. ISBN 978-1-59114-688-9.