Tosca (piosenkarka)
| |
| Imię i nazwisko |
Tiziana Tosca Donati |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarka, aktorka teatralna |
| Strona internetowa | |
Tosca, właśc. Tiziana Tosca Donati (ur. 29 sierpnia 1967 w Rzymie) – włoska piosenkarka i aktorka teatralna, zwyciężczyni Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo w 1996 roku z piosenką „Vorrei incontrarti fra cent’anni”, wykonaną w parze z Ronem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ojciec Tiziany, Sergio Donati w młodości był śpiewakiem, nagrywającym dla wytwórni RCA. Występował też z orkiestrą. Później zmienił zawód. Tiziana mając 8 lat śpiewała w chórze kościelnym rzymskiego kościoła San Timoteo. Potem, w teatrze Checco Durante, brała lekcje u legendarnego Luciano Lucignaniego. W młodości interesowała się twórczością takich artystów jak: Lucio Dalla, Ivano Fossati i Pino Daniele. Jako pseudonim artystyczny przyjęła imię babci[1].
Dzięki Renzo Arbore zadebiutowała w telewizji[2].
W 1992 zadebiutowała na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo z piosenką „Cosa farà Dio di me”. W tym samym roku wydała swój pierwszy album, zatytułowany Tosca[2].
W 1996 roku wygrała Festiwal w San Remo z piosenką „Vorrei incontrarti fra cent’anni”, wykonaną w parze z Ronem. W tym samym roku wydała album L’altra Tosca, na którym umieściła własne interpretacje piosenek Lucio Dalli, Renata Zero i Riccarda Cocciante[3]. Nagrała tytułową piosenkę do filmu Jane Eyre Franca Zeffirellego. W 1997 roku ponownie uczestniczyła w Festiwalu w San Remo, tym razem z piosenką „Nel respiro più grande”, po czym wydała album Incontri e paesaggi, na którym znalazły się jej wersje piosenek takich autorów jak: Chico Buarque, Ivano Fossati, Lucio Dalla i Ennia Morricone[3].
W 1998 wystąpiła w musicalu Sette spose per sette fratelli. Później wykonywała piosenki religijne i sakralne[2].
W 1999 roku rozpoczęła współpracę z Watykanem uczestnicząc w różnych imprezach telewizyjnych emitowanych na całym świecie z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Została wybrana do zaśpiewania „Mater Iubilaei”, hymnu maryjnego skomponowanego z okazji Wielkiego Jubileuszu i wykonanego po raz pierwszy w Grocie w Lourdes, co wyjątkowym wydarzeniem, ponieważ nikt nigdy przedtem w niej nie występował. Przewodniczyła modlitwie przy Drzwiach Świętych podczas uroczystości ich zamknięcia przez papieża Jana Pawła II. Przez cały rok 2000 występowała w największych kościołach i katedrach różnych stolic, przed najwyższymi zwierzchnikami różnych religii z koncertem arii sakralnych Musica Caeli[4].
W XXI wieku występowała głównie w spektaklach teatralnych: w musicalu Salvatore Giuliano (2001), w spektaklu muzycznym Semo o nun semo Nicoli Piovaniego, w którym śpiewała piosenki w dialekcie rzymskim, Wozzeck, Lulu, la morte e gli altri (2002), Monologhi della vagina, Notte in bianco (2003), Operze za trzy grosze Bertolta Brechta, w spektaklu muzycznym Romana, poświęconym Gabrielli Ferri (2005), w filmie Baciami piccina i ponownie w sztuce teatralnej, Gastone (2006)[2].
W 2007 roku wystąpiła na Festiwalu w San Remo z piosenką „Il terzo fuochista”[3].
Wystąpiła w sztuce La strada, napisanej na podstawie filmu Federica Felliniego pod tym samym tytułem; sztukę wyreżyserował Massimo Venturiello, jej partner życiowy. W latach 2011–2013 występowała w sztuce Mieszczanin szlachcicem Moliera, w adaptacji i reżyserii Massima Venturiella. W 2014 roku ukazał się jej ostatni album, Il suono della voce[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Giorgio Dell’Arti: Tosca. cinquantamila.corriere.it. [dostęp 2016-03-12]. (wł.).
- ↑ a b c d Rockol: TOSCA - BIOGRAFIA. www.rockol.it. [dostęp 2016-03-12]. (wł.).
- ↑ a b c StoriaRadioTv: TOSCA. www.storiaradiotv.it. [dostęp 2016-03-12]. (wł.).
- ↑ www.tizianatoscadonati.it: Tosca. Biografia. www.tizianatoscadonati.it. [dostęp 2016-03-12]. (wł.).