Przejdź do zawartości

Tramwaje w Królewcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 83.31.217.207 (dyskusja) o 17:27, 10 gru 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Sieć tramwajowa infobox Tramwaje w Kaliningradzie – najbardziej wysunięty na zachód i najstarszy system tramwajowy na terenie obecnej Rosji, znajdujący się w Kaliningradzie i jedyny w granicach obwodu kaliningradzkiego. Obecnie w mieście działają 2 linie tramwajowe.

Historia

Tramwaj konny

Początki komunikacji tramwajowej w Królewcu sięgają roku 1881, gdy uruchomiono tramwaj konny o normalnotorowym rozstawie. Tę sieć rozbudowano do 14 kilometrów długości. Do 1895 roku działały następujące linie konne:

  • Vorstadt — Steindammer Tor;
  • Kronenstrasse — Resastrasse (dziś prospekt Kalinina — ulica Sergiejewa);
  • Königstor — Ostbahnhof (dziś ulica Gagarina — ulica Połocka);
  • Steindammer Tor — Hinterrosgarten (dziś plac Zwycięstwa — ulica Kliniskowa);
  • Poststrasse — Julhental (dziś ulica Szewczenki — Centralny park kultury i wypoczynku).

Tramwaj elektryczny do 1945

W 1895 uruchomiono tramwaj elektryczny na szynach o rozstawie 1000 milimetrów, a w latach 1900–1901 trasy tramwajów konnych zelektryfikowano i wymieniono tory na wąskie. W 1899 roku w mieście były cztery linie elektrycznego tramwaju, w 1902 osiem, w 1904 — jedenaście, а w 1937 piętnaście. Każda linia miała swój kolor. Do wybuchu II wojny światowej sieć tramwajowa liczyła 50 km, a działało na nich 14 linii, obsługiwanych przez 136 wozów silnikowych i 118 doczepianych.

Okres powojenny

Tramwaj zlikwidowanej linii nr 8 mija się z tramwajem linii 1 na Moskiewskim prospekcie, czerwiec 2007
Tramwaje KT4 i T4 podczas postoju na pętli Dworzec Południowy, 1995 rok.
Sieć tramwajowa w 2013 roku

W styczniu 1945 roku w związku ze zniszczeniami wojennymi komunikacja tramwajowa w Królewcu została zawieszona. Infrastruktura tramwajowa mocno ucierpiała od bombardowań i działań wojsk: z pięciu podstacji elektrycznych cztery były zniszczone, liczne wagony były uszkodzone. Jednakże, radzieckie władze niemal natychmiast zajęły się odbudową systemu. Tramwaje ruszyły 7 listopada 1946 roku. Wówczas na trasach eksploatowano 129 odbudowanych tramwajów (w 1939 roku w Królewcu było 251 tramwajów).

W odróżnieniu od licznych innych miast Rosji, w Kaliningradzie tramwaj przeżył ekonomiczny kryzys lat dziewięćdziesiątych XX wieku praktycznie bez zmian. Nie zlikwidowano żadnej trasy, tabor pozostawał bez zmian, ale stare tramwaje przechodziły znaczący remont. Jednakże na początku pierwszego dziesięciolecia XXI wieku rozpoczęto likwidację kaliningradzkich tramwajów. Jednocześnie przeprowadzano remonty niektórych torowisk. Plan władz miasta Kaliningrad przewiduje rozwój transportu tramwajowego w przyszłości.

W 2001 roku rozpoczął się proces likwidacji tramwajowej sieci. W tym roku została zamknięta linia tramwajowa w ciągu ulicy Suworowa między ulicami Kamskiej i Transportową. 24 lutego 2004 roku zlikwidowano ruch tramwajowy na prospekcie Zwycięstwa od ulicy Radiszczewa do Mendelejewa (trasa № 1). W 2005 roku zlikwidowano linię na ulicy Aleksandra Newskiego (trasa № 8), w 2006 - na Radzieckim prospekcie od ulic Janałowa i ulicy Marszałka Borzowa. W 2008 roku zdemontowano torowiska tramwajowe na ulicach Frunzje i Gagarina (część trasy linii № 4 i 9). Prace przy demontażu linii na ul. Gagarina zaczęły się 19 sierpnia.

Kolejne działania mające na celu likwidację linii miały miejsce we wrześniu 2008 roku: linię № 2 skrócono dworca południowego, № 8 — do kina „Ojczyzna”. W październiku ogłoszono plany likwidacji tramwajowej linii na ulicy Tielmana (część trasy linii № 1). Jednocześnie postanowiono, że nie nastąpi pełna likwidacja tramwajów w Kaliningradzie. Odwrotnie, planuje się rozwój i reorganizację istniejącej sieci[1]. Tramwajowe szyny i trakcja elektryczna na ulicy Kijowskiej (między ulicą Inżynierską i wiaduktem kolejowym) zostały zdemontowane podczas remontu ulicy w końcu września — października 2010 roku[2].

Kolejne likwidacje miały miejsce 1 stycznia 2010 roku: linie 2, 9 zostały wyłączone, a wagony, które na nich jeździły, zostały przeniesione na linie 1, 5 i 8. Likwidację linii tramwajowych władze tłumaczyły ich nieopłacalnością i problemami z taborem o niestandardowym rozstawie. Jednak w Piatigorsku również jest system o metrowym rozstawie i miasto nie ma problemu z taborem.

6 marca 2010r. zaplanowano likwidację torowisk na prospekcie Zwycięstwa od parku centralnego do pierścienia linii № 1 i 4. Po likwidacji tramwajów miano poszerzyć jezdnie, co rzekomo miało wpłynąć na likwidację korków.

Linia tramwajowa № 1 została zlikwidowana i zastąpiona autobusami 09 lipca 2012 roku[3]. Jednocześnie, pomimo zniesienia regularnych kursów, przyjęto decyzję o zachowaniu torów na ulicy Tielmana. Według planów burmistrza miasta Aleksandra Jaroszuka linia tramwajowa na ulicy Tielmana będzie wykorzystywana przez tramwaj turystyczny[4].

W 2012 roku władze miasta zdecydowały o zakupie trzech tramwajów PESA Swing w wersji trzyczłonowej, jednocześnie zapowiedziano odnowienie całego parku taborowego w ciągu 3-4 lat[5]. W lipcu 2013 roku władze miasta zasygnalizowały swoje zainteresowanie zakupem ukraińskich tramwajów Elektron T5L64[6].

Tabor

Tatra KT4SU przed Urzędem Miejskim

Przedwojenne wagony używano do 1960. W latach 1971–1979 sprowadzono 223 wagony Tatra T4, w latach 1987–1992 40 pojazdów KT4, a w 1997 zakupiono 30 używanych wagonów T4D.

Obecnie w eksploatacji znajduje się 52 tramwaje:

Linie tramwajowe

Istniejące

Linia Schemat Trasa  
3 - Ulica Bassejnaja — aleja Festiwalowa — Radziecki prospekt — plac Zwycięstwa — ulica Czerniachowskiego — ulica 9 kwietnia — Moskiewski prospekt — ulica Październikowa — ulica Bagrationa - Leninowski prospekt - Południowy dworzec  
 
5 Ulica Bassejnaja — Festiwalowa aleja — Radziecki prospekt — plac Zwycięstwa — ulica Czerniachowskiego — ulica 9 kwietnia — Moskiewski prospekt — ulica Październikowa — ulica Dzierżyńskigo — aleja Śmiałych — Rzeźnia  
 

Zlikwidowane

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Bibliografia

Linki zewnętrzne