Trolejbusy w Salzburgu
| trolejbus | |
| |
 Solaris Trollino 18 MetroStyle | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Organizator |
Salzburger Verkehrsverbund (SVV)[1] |
| Operator |
Salzburger Lokalbahn[1] |
| Liczba linii |
12[1] |
| Lata funkcjonowania |
od 1940 |
| Roczna liczba pasażerów |
41,5 mln (2015)[1] |
| Infrastruktura | |
 Schemat linii trolejbusowych w Salzburgu | |
| Długość sieci |
124 km[1] |
| Liczba stacji |
154[1] |
| Tabor | |
| Liczba pojazdów |
ponad 100[1] |
| Strona internetowa | |
Trolejbusy w Salzburgu – system transportu miejskiego w Salzburgu współistniejący obok autobusów miejskich i systemu S-Bahn. Salzburskie trolejbusy są, obok Linzu, jednym z dwóch tego typu systemów na terenie Austrii. Na system składa się 12 linii o łącznej długości 124 km. Rocznie z trolejbusów w Salzburgu korzysta ok. 41,5 mln pasażerów, a trolejbusy pokonują łącznie 5,3 mln km[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze trolejbusy na ulice Salzburga wyjechały 1 października 1940 r., zastępując zlikwidowany wówczas system tramwajowy. Jedna linia oznaczona literą M obsługiwała trasę Sigmundsplatz – Maxglan. Jeszcze w tym samym roku przedłużono trasę do dworca głównego, a także otwarto pierwszą zajezdnię przy Zaunergasse. Kolejne rozszerzenie sieci nastąpiło w 1942 r., od kiedy w Salzburgu kursowały dwie okrężne trasy trolejbusowe oznaczone M i L na trasie Maxglan ↔ Maxglan przez dworzec i centrum. Następne odcinki otwierano sukcesywnie w latach 1944, 1949, 1951 i 1956. Od tego czasu nastąpił zastój w rozwoju komunikacji trolejbusowej na terenie Salzburga, a po mieście niezmiennie kursowało 5 linii: A, D, F, L i M. W 1972 r. otwarto dwie kolejne linie. Zmieniono także oznaczenia linii z literowych na cyfrowe – od 1 do 7. W tym samym roku nastąpiła także zmiana operatora systemu z Salzburger Stadtwerke – Verkehrsbetriebe na Salzburger Verkehrsbetriebe (w skrócie SVB)[2][3][4][5].
W 2000 r. po raz kolejny zmianie uległ operator salzburskiej sieci trolejbusowej na spółkę Salzburger Lokalbahn, która wchodziła w skład Salzburg AG. Kolejny etap rozbudowy sieci trolejbusowej nastąpił w 2004 r., kiedy to przedłużono linię nr 1 do Salzburgareny. Następne powiększenia siatki połączeń miały miejsce w 2005 (linia nr 1) i 2006 r. (linie nr 2 i 4). W 2007 r. przedłużono kolejne linie trolejbusowe, a dzięki oddaniu kolejnych odcinków sieci trakcyjnej, trolejbusami zastąpiono linię autobusową nr 4A. Podobnie stało się dwa lata później z linią autobusową nr 20 (jako linia trolejbusowa nr 10). W tym samym roku przedłużono linie nr 3 i 5 do pętli Itzling Pflanzmann. Stopniowy wzrost znaczenia sieci trolejbusowej sprawił, że z czasem na systemie trolejbusów oparł się transport publiczny na terenie miasta, a autobusy stały się jedynie jego uzupełnieniem[5][2].
W 2012 r. zaprzestano używania nazwy Salzburg AG na trolejbusach na Salzburger Lokalbahn, w skrócie SLB, a na trolejbusach pojawiło się oznaczenie ObusSLB. Po czterech latach w 2016 r. powrócono jednak do logo Salzburg AG i odtąd używane są dwa oznaczenia jednocześnie. Jest to jedno z nielicznych przedsiębiorstw w Europie, które eksploatuje trolejbusy, nie mając autobusów miejskich (te od 2005 r. obsługuje zewnętrzne przedsiębiorstwo Albus). W 2012 r. otwarto kolejny odcinek sieci na ulicy Strubergasse. Pozwoliło to na przedłużenie linii nr 10, a także uruchomienie linii 12. Ostatnie rozszerzenie sieci trolejbusowej miało miejsce w 2016 r., które objęło Siezenheimer Straße. Od 2018 r. znacznie zmodyfikowano trasy większości linii, jednak w oparciu o dotychczasową sieć trakcyjną w mieście[5][2].
-
Plan linii trolejbusowych z 1993 r. -
Bilet trolejbusowy 24-godzinny z 1997 r. -
Przesiadka pomiędzy siecią trolejbusową a S-Bahn -
Dawne logo StadtBus (2000–2012) -
Logo ObusSLB na trolejbusie
Linie[edytuj | edytuj kod]
| Linia | Trasa |
|---|---|
| 1 | Kleßheim Kavalierhaus – Salzburgarena |
| 2 | Walserfeld Schule – Obergnigl |
| 3 | Salzburg Süd S-Bahn – Landstraße |
| 4 | Mayrwies Daxluegstraße – Forellenwegsiedlung |
| 5 | Birkensiedlung – Salzburg Hbf |
| 6 | Parsch Ludwig Schmederer Platz – Itzling West |
| 7 | Salzburg Süd S-Bahn – Salzachsee |
| 8 | Messe / Bessarabierstraße – Salzburg Süd |
| 9 | Europark – Justizgebäude (– Kommunalfriedhof) |
| 10 | Lankessiedlung – Himmelreich Outletcenter (Walserfeld) |
| 12 | Josefiau – Europark |
| 14 | Polizeidirektion – Forellenwegsiedlung |
Źródło:[6]
Tabor[edytuj | edytuj kod]
Aż do lat 90. w Salzburgu eksploatowano głównie wysokopodłogowe trolejbusy wyprodukowane przez przedsiębiorstwo Gräf & Stift, a także pojazdy marki MAN i Steyr. W latach 1994–1997 na ulice Salzburga wyjechały pierwsze niskopodłogowe trolejbusy produkowane przez konsorcjum Gräf & Stift – MAN typu NGT 204 M 16 oparte na autobusie przegubowym z serii MAN NG xx2. W 2000 r. rozpoczęły się dostawy nowoczesnych trolejbusów Van Hool AG 300 T. Łącznie do 2005 r. dostarczono 30 sztuk tego typu pojazdów. W latach 2009–2010 do Salzburga trafiło kolejnych 15 nowych trolejbusów, tym razem Solaris Trollino 18. W 2013 r. dokupiono kolejne 4 sztuki Trollino 18, tym razem jednak używane ze szwajcarskiego La Chaux-de-Fonds. W 2012 r. na ulice Salzburga wyjechały pierwsze trolejbusy Solaris Trollino 18 w wersji MetroStyle. Łącznie wyprodukowano 46 sztuk tego typu trolejbusów dla Salzburga. Jednym z nich był 1000. wyprodukowany Solaris Trollino[5][7][3][8].
| Typ | Liczba sztuk | Lata produkcji |
|---|---|---|
| Steyr STS 11 HU | 1 | 1989 |
| Gräf & Stift GE 110 M 16 | 1 | 1985 |
| Gräf & Stift GE 112 M 16 | 1 | 1989 |
| Gräf & Stift/MAN NGT 204 M 16 | 13 | 1994-1997 |
| Van Hool AG300T | 32 | 2000-2005 |
| Solaris Trollino 18AC II | 4 | 2005 (od 2013 w Salzburgu) |
| Solaris Trollino 18 III | 15 | 2009-2010 |
| Solaris Trollino 18AC MetroStyle | 46 | 2012-2017 |
Źródło:[8]
-
Zabytkowy trolejbus typu 123 -
Gräf & Stift GE112 M16 -
Gräf & Stift/MAN NGT 204 M 16 -
Van Hool AG300T -
Wnętrze trolejbusu Van Hool -
Solaris Trollino 18 -
Solaris Trollino 18 MetroStyle
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Unternehmen – Daten, Fakten [online], salzburg-ag.at [dostęp 2018-11-16] (niem.).
- ↑ a b c Der Salzburger Obus, seiner Zeit voraus - Regionalstadtbahn Salzburg, „Regionalstadtbahn Salzburg”, 1 czerwca 2018 [dostęp 2018-11-16] (niem.).
- ↑ a b Mackinger 2005 ↓.
- ↑ Marek Pawełczyk, Trolejbusy - jako korzystna alternatywa dla transportu zbiorowego [online], 2011.
- ↑ a b c d Solaris Bus & Coach S.A., Ambasadorzy salzburskiej komunikacji, „Magazyn Klientów Solaris”, 2/2012 (9), s. 12-15, ISSN 1689-6076.
- ↑ Liniennetzplan Salzburg – Line network city of Salzburg [online], salzburg-ag.at [dostęp 2018-11-16] (niem. • ang.).
- ↑ Tysięczny Trollino w Salzburgu [online], infobus.pl, 24 czerwca 2015 [dostęp 2018-11-10].
- ↑ a b -=[Fotogaleria Transportowa]=- - Salzburg AG für Energie, Verkehr und Telekommunikation Salzburg AG Salzburg [online], phototrans.eu [dostęp 2018-11-16] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gunter Mackinger, Der Obus in Salzburg, Kenning, 2005, ISBN 978-3-933613-74-5 (niem.).