Trupień (Pogórze Kaczawskie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
Dawniej 481 m n.p.m. |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 51°03′51,95″N 15°57′06,30″E/51,064431 15,951750
| |
Trupień (niem. Sarg Berg, Sargberg) – wzniesienie o historycznej wysokości 481 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, na Pogórzu Kaczawskim, na Pogórzu Złotoryjskim.
Przed zaawansowaniem eksploatacji kamieniołomu było to najwyższe wzniesienie na Pogórzu Złotoryjskim[1]. Przed 2014 r. kamieniołom zniszczył jednak wierzchołek, a pozostała część wzgórza jest obecnie niższa od Mszanej. Nowa wysokość jest aktualnie nieznana (nie przeprowadzono nowego zdjęcia topograficznego)[2].
Wzniesienie położone jest na terenie otuliny Parku Krajobrazowego "Chełmy", w północno-wschodniej części Pogórza Kaczawskiego, w północno-zachodniej części Pogórza Złotoryjskiego, około 2,0 km na południowy wschód od Wilkowa i około 2,0 km na północny zachód od Kondratowa, w woj. dolnośląskim[1][3].
Dość wyraźne wzniesienie o stromych zboczach. Na zachodzie łączy się z Sosnówką i Łysanką, a na północy ze Średnią Górą i Prusicką Górą[1][3].
Wzniesienie o zróżnicowanej budowie geologicznej. Szczyt jest zbudowany z mioceńskiego bazaltu, stanowiącego część dawnego komina wulkanicznego. Bazalt budujący wzniesienie tworzy regularne słupy o średnicy 30–40 cm, grube nieregularne pseudosłupy lub nieregularne bryły. W bazalcie występują bomby oliwinowe. Wokół neku występują górnokredowe gruboziarniste piaskowce o jasnych barwach. Poniżej, na zboczach południowo-zachodnich, południowych, wschodnich i północno-wschodnich występują dolnotriasowe (pstry piaskowiec) piaskowce czerwone, przeważnie przykryte glinami zboczowymi i rumoszem skalnym[4].
Na podłożu bazaltowym rośnie wiele ciekawych roślin, m.in. wawrzynek wilczełyko, przylaszczka, barwinek pospolity, kopytnik pospolity, marzanka wonna.
Na wschodnim zboczu wzniesienia znajduje się kamieniołom eksploatowany przez Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych Sp. z o.o. w Wilkowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9, s. 592
- ↑ Tomasz Larczyński, Wybuchowa kraina, Marek Rokita (red.), „Rowertour” (3), 2014, s. 18.
- ↑ a b Park Krajobrazowy Chełmy, mapa turystyczna, skala 1:50 000, PPWK, Warszawa – Wrocław, wydanie II, 1999
- ↑ Park Krajobrazowy Chełmy, mapa geologiczna dla turystów, skala 1:50 000, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1995, ISBN 83-903704-1-7
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
- Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.
- Park Krajobrazowy Chełmy, mapa turystyczna, skala 1:50 000, PPWK, Warszawa – Wrocław, wydanie II, 1999
- Park Krajobrazowy Chełmy, mapa geologiczna dla turystów, skala 1:50 000, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1995, ISBN 83-903704-1-7