Turzyca włosowata

Turzyca włosowata
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca włosowata
	Nazwa systematyczna
	Carex capillaris L.; Sp. Pl. 977 1753
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca włosowata (Carex capillaris L.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej oraz Maroku^[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie tylko w Sudetach i Karpatach^[4].

Morfologia

Pokrój: Roślina kępkowa.
Łodyga: Gładka, o wysokości 5-20 cm.
Liście: Żywozielone, o szerokości 1,5-2 mm.
Kwiaty: Zebrane w 3-4 długoszypułkowe kłosy. Kłos szczytowy męski, długości 5-10 mm. Kłosy żeńskie 6-8-kwiatowe, długości 8-12 mm, jajowate, zwisające na włosowatych szypułkach. Przysadki tępe, brunatne, białe na brzegu, krótsze od pęcherzyków.
Owoce: Orzeszki zamknięte w pęcherzykach. Pęcherzyki jajowatoeliptyczne, gładkie, lśniące, o długości 3 mm, z dzióbkiem.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na skałach i murawach wapiennych. Kwitnie w czerwcu^[5]. Gatunek charakterystyczny eutroficznych młak niskoturzycowych z rzędu Caricetalia davallianae^[6]. Liczba chromosomów 2n = 54^[7].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)^[8].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-11-18] (ang.).
↑ Carex capillaris na eMonocot [dostęp 2017-11-18]
↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ Matuszkiewicz Władysław: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-13520-4.
↑ Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-11-18] (ang.).

[3] Carex capillaris na eMonocot [dostęp 2017-11-18]

[atpol-4] Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.

[5] Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.

[6] Matuszkiewicz Władysław: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-13520-4.

[klucz-7] Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[8] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]