Twierdzenie Pohlkego
Twierdzenie Pohlkego – podstawowe twierdzenie z aksonometrii[1], które sformułował Karl Wilhelm Pohlke w 1853 r., a udowodnił Hermann Schwarz[2][3].
Twierdzenie[edytuj | edytuj kod]
Trzy dowolne odcinki na płaszczyźnie i wychodzące z jednego punktu które nie leżą na jednej prostej, można rozważać jako rzut równoległy trzech krawędzi sześcianu i [4].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Zawartość twierdzenia Pohlkego stanowi podstawy teoretyczne metody aksonometrycznej[1], czyli kreślenia figur geometrycznych w rzucie równoległym na płaszczyznę z użyciem układu wspólrzędnych[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyklopedia szkolna ↓, s. 252.
- ↑ Renata Górska, Wykład 2: Aksonometria ukośna [online], s. 4 [dostęp 2018-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-22].
- ↑ Schwarz 1864 ↓.
- ↑ Encyklopedia szkolna ↓, s. 253.
- ↑ Encyklopedia szkolna ↓, s. 251.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hermann Schwarz, Elementarer Beweis des Pohlkeschen Fundamentalsatzes der Axonometrie, „Journal für die reine und angewandte Mathematik”, 63, 1864, s. 309–314 (niem.).
- Matematyka, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990 (Encyklopedia szkolna), ISBN 83-02-02551-8.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Edwin Koźniewski, Geometria odwzorowań inżynierskich. Wykład 01, „Scriptionis Geometrica”, I (1), 2014 [dostęp 2018-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-22].