Typ Bydgoski (tramwaj)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Typ Bydgoski – tramwaj produkowany przez MZK Bydgoszcz w latach 1949-1955 i 1953-1954.

Typ Bydgoski I[edytuj | edytuj kod]

Typ Bydgoski I
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Polska

Lata produkcji

1949–1955

Dane techniczne
Rozstaw osi w wózkach

1000 mm

Moc silników

10 ×

Wnętrze
Liczba miejsc siedzących

16

Niskopodłogowość

0%

Typem I określa się serię zbudowaną w latach 1949-1955 na bazie Herbrandów. Nadwozie było opływowe, z beczkowym dachem. W części pasażerskiej znalazło się po pięć okien. Kilka wagonów zostało zbudowanych jako jednokierunkowe. Pierwszy powstał pojazd nr 18 (pojazdy dziedziczyły numery po Herbrandach z których powstawały), później 3 i 4 (także jedno kierunkowe), 23, 21, 29 i (dwukierunkowe) 7, 17, 37. W pojazdach jednokierunkowych ławki były pojedyncze, ustawione w kierunku jazdy. Pierwsze pojazdy posiadały pałąk rolkowy, później pantograf tradycyjny. Przechodziły modernizacje: przerabiano je na dwukierunkowe, wymieniano pantografy, okna pełne na dzielone oraz uchylane, oraz zamontowano drzwi.

Wycofanie[edytuj | edytuj kod]

Tramwaje typu Bydgoskiego I wycofywane były od 1959 – 3 wagony 7, 17 37 zastąpione zostały konstale. W 1966 wycofano 4 wagony (dwa przerobiono na gospodarcze), w 1967 2 wagony, zaś w 1968 wycofano ostatnie 2 wagony. Jednak kilka z nich przetrwało jako gospodarcze do połowy lat 70. – jeden (z numerem 426) w 1988 został przerobiony na wagon historyczny Herbrand.

Typ bydgoski II[edytuj | edytuj kod]

Typ Bydgoski II
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Polska

Lata produkcji

1953–1954

Dane techniczne
Liczba członów

1

Rozstaw osi w wózkach

1000 mm

Moc silników

4 ×

Wnętrze
Liczba miejsc siedzących

16

Niskopodłogowość

0%

Typ II został zaprojektowany w 1953. W 1951 w Bydgoszczy pojawił się pierwszy wagon Konstal N, postanowiono stworzyć podobny pojazd na bazie Herbrandów i doświadczeń zdobytych przy konstruowaniu typu I. Już w lutym 1953 roku trafił do ruchu nr 13, 1 maja nr 16 i później 35 i w 1954 – nr 8. Wszystkie pojazdy (oprócz 35) były dwukierunkowe. Przy każdej ścianie była jedna długa).

Wycofanie[edytuj | edytuj kod]

W 1954 wycofany został nr 8, zaś w 1957 3 pozostałe. Jednak z wagonu 16 stworzono doczepę nr 68 zaś z numeru 13 lub 35 stworzono tzw. wagon nauki jazdy, która służyła do 1974.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Sitarek, Dariusz Walczak: Bydgoskie tramwaje w latach 1888–2012. Rybnik: Wydawnictwo Eurosprinter, 2012

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]