Tōkyō Dai-jingū
 Haiden | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono | |
| Odbudowano | |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
 35°41′59,94″N 139°44′48,73″E/35,699983 139,746869
| |
| Strona internetowa | |
Tōkyō Dai-jingū (jap. 東京大神宮) – chram[a] shintō w Tokio, w dzielnicy Chiyoda, w Japonii[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W okresie Edo (1603–1867) największym pragnieniem każdego Japończyka było udanie się na pielgrzymkę do Wielkich Chramów Ise (Ise-daijingū), gdzie przebywa i jest czczona Amaterasu i inne bóstwa[1].
Nowa era współczesnej Japonii rozpoczęła się wraz z restauracją Meiji w 1868 roku i za zgodą cesarza Meiji nowy chram został zbudowany w Tokio w 1880 roku ku czci pięciu najważniejszych kami: Amaterasu, Ukemochi, Amenominakanushi, Takamimusubi i Kamimusubi, które są związane z japońską państwowością, rozwojem, gospodarką i pomyślnością. Umożliwiło to mieszkańcom Tokio oddawanie czci bóstwom przebywającym w Ise z daleka. Chram został nazwany Hibiya Dai-jingū, od nazwy swojej lokalizacji, rejonu w dzielnicy Chiyoda, w pobliżu Pałacu Cesarskiego[1].
Trzęsienie ziemi w Kantō (1923) zniszczyło chram, który został w 1928 roku odbudowany w obecnej lokalizacji w Iidabashi (również w dzielnicy Chiyoda) ze zmienioną nazwą na Iidabashi Dai-jingū, a po II wojnie światowej zmieniono nazwę na Tōkyō Dai-jingū. Jest on czczony nie tylko przez mieszkańców Tokio, ale także całego regionu regionu Kantō[1].
Tōkyō Dai-jingū jest znany z tego, że jako pierwszy zorganizował ceremonię ślubną w obrządku shintō. Pierwsza ceremonia ślubna odbyła się w 1900 roku i przyjęła się szeroko w całym kraju[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
-
Wejście do chramu -
Główny pawilon -
Sanbō, stoliki na ofiarę żywności
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.