Mutsuhito
| |||||
Imię japońskie | |||||
| |||||
![]() | |||||
![]() | |||||
![]() | |||||
Cesarz Japonii | |||||
Okres | od 9 stycznia 1867 do 30 lipca 1912 | ||||
Poprzednik | Kōmei | ||||
Następca | Yoshihito | ||||
Dane biograficzne | |||||
Dynastia | Yamato | ||||
Data urodzenia | 3 listopada 1852 | ||||
Data śmierci | 30 lipca 1912 | ||||
Ojciec | Kōmei | ||||
Matka | Yoshiko Nakayama | ||||
Mutsuhito (jap. 睦仁, ur. 3 listopada 1852 w Kioto, zm. 30 lipca 1912 w Tokio) – zgodnie z tradycją 122. cesarz Japonii, pośmiertnie zwany Meiji (jap. 明治天皇 Meiji-tennō), tak jak okres jego panowania (okres Meiji 1868-1912).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Początki rządów[edytuj | edytuj kod]
Mutsuhito urodził się w 1852 r. w Kioto, jako drugi syn cesarza Kōmei. W lipcu 1860 roku uznany został za następcę tronu, a formalne rządy objął 9 stycznia 1867 roku, mając 15 lat.
W styczniu 1868 roku siły sprzeciwiające się rządom siogunów rodu Tokugawa obaliły ostatniego sioguna – Yoshinobu Tokugawę. W następstwie tego przewrotu cesarz uzyskał pełnię władzy w państwie. Japonia rozpoczęła proces szybkiej modernizacji i otwarcia na wpływy Zachodu.
W dniu 6 kwietnia 1868 roku Mutsuhito ogłosił „Przysięgę cesarską w pięciu artykułach” (Gokajō no goseimon). Zapowiedział w niej przeprowadzenie w kraju głębokich reform:
- zwoływanie zgromadzeń obradujących nad problemami państwa, mających na względzie opinię publiczną;
- udział całego społeczeństwa w tworzeniu nowego państwa;
- sprawiedliwość i praworządność;
- likwidację zacofania;
- powszechny dostęp do wiedzy[1].
W maju 1869 roku przeniósł stolicę państwa z Kioto do Edo, któremu nadał nową nazwę Tokio (Wschodnia Stolica).
Polityka wewnętrzna[edytuj | edytuj kod]
W 1871 r. cesarz zlikwidował feudalne domeny (hany), wprowadzając w ich miejsce prefektury podlegające bezpośrednio centralnemu rządowi.
W 1872 roku przeprowadzono reformy zmierzające do zmniejszenia obciążeń chłopów oraz poprawy ich sytuacji materialnej i społecznej. Rok później przystąpiono do realizacji planu wprowadzenia powszechnego szkolnictwa i utworzenia armii opartej na powszechnym poborze.
Jednocześnie dokonano zasadniczych zmian w strukturze klasowej społeczeństwa, znosząc wiele przywilejów warstwy samurajskiej i ograniczeń dotykających inne grupy społeczne. Zmiany te spotkały się z oporem części społeczeństwa. Jednak lokalne bunty zostały szybko stłumione. Przeprowadzono także zasadnicze zmiany ustroju państwa, które doprowadziły ostatecznie do wprowadzenia w Japonii monarchii konstytucyjnej o wyraźnej przewadze cesarza (Konstytucja Meiji).
Polityka zagraniczna[edytuj | edytuj kod]
Na arenie międzynarodowej Japonia odniosła w latach 1894-1895 sukces w wojnie z Chinami, a następnie w latach 1904-1905 w wojnie z Rosją. Dzięki tym zwycięstwom Japończycy zajęli Koreę, Tajwan i mocno usadowili się w Mandżurii.
Ocena rządów[edytuj | edytuj kod]
W okresie panowania Mutsuhito położono podwaliny pod budowę potężnego, nowoczesnego państwa japońskiego. Sam cesarz w znacznej mierze przyczynił się do zasadniczej przebudowy ustroju oraz struktury politycznej, gospodarczej i społecznej swojej monarchii. Kiedy zmarł w 1912 roku, cała Japonia okryła się żałobą.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Pałasz-Rutkowska, Katarzyna Starecka: Japonia. Warszawa: TRIO, 2004, s. 34, seria: Historia państw świata w XX wieku. ISBN 83-88542-84-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.
|
- Cesarze Japonii
- Odznaczeni Orderem Chryzantemy
- Odznaczeni Orderem Podwiązki
- Odznaczeni Orderem Złotego Runa
- Odznaczeni Orderem Annuncjaty
- Odznaczeni Orderem Orła Czarnego
- Odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Odznaczeni Orderem Wschodzącego Słońca
- Urodzeni w 1852
- Zmarli w 1912
- Odznaczeni Orderem Kamehamehy I
- Ludzie urodzeni w Kioto