USS Harry S. Truman (CVN-75)
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Projekt | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
29 listopada 1993 |
Wodowanie |
7 września 1996 |
US Navy | |
Wejście do służby |
25 lipca 1998 |
Los okrętu |
w służbie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
81 069 ton, pełna: 103 877 ton |
Długość |
332,93 metra |
Szerokość |
40,8 metra |
Zanurzenie |
11,7 metra |
Napęd | |
2 reaktory atomowe o mocy 280 000 KM wytwarzające parę dla turbin parowych napędzających 4 śruby | |
Prędkość |
ponad 30 węzłów |
Sensory | |
radary: SPS-48E 3D, SPS-49(V)5, SPS-64(V)9, SPS-67(V)1 | |
Uzbrojenie | |
2 ośmiokomorowe wyrzutnie NATO Sea Sparrow Mark 29 2 21-komorowe wyrzutnie RAM Mark 49 2 wielolufowe Vulcan Phalanx Mark 15 20 mm | |
Wyposażenie | |
4 katapulty parowe Mark 13-2 4 windy 25,9 × 15,85 metra o udźwigu 58 500 kg | |
Wyposażenie lotnicze | |
65 samolotów | |
Załoga |
załoga: 3200 |
USS Harry S. Truman (CVN-75) – amerykański lotniskowiec z napędem atomowym, ósmy okręt typu Nimitz[1].
Zwodowany 7 września 1996 roku w stoczni Newport News, został przyjęty do służby w marynarce amerykańskiej 25 lipca 1998 roku. Portem macierzystym okrętu jest Naval Station Norfolk w Norfolk w stanie Wirginia. Okręt o długości całkowitej 332,93 metra ma 103 877 ton wyporności pełnej. Energię dla okrętu zapewniają dwie siłownie jądrowe z reaktorami PWR, zasilające między innymi cztery turbiny parowe napędzające cztery śruby. Układ napędowy zapewnia jednostce możliwość rejsu z prędkością stałą przekraczającą 30 węzłów, przy teoretycznie nieograniczonym zasięgu. Załoga okrętu składa się z 3200 osób, w tym 160 oficerów i 3040 marynarzy, zaś w skład personelu skrzydła lotniczego okrętu wchodzi 1865 pilotów i obsługi technicznej około 65 statków powietrznych. Okręt wyposażony jest w dwie wyrzutnie rakietowe pocisków NATO Sea Sparrow, dwie wyrzutnie Rolling Airframe Missile oraz dwa wielolufowe działa CIWS[1].
USS „Harry S. Truman” (CVN-75) otrzymał pierwotnie nazwę „United States” odziedziczoną po pierwszej z sześciu fregat, których budowa została zatwierdzona przez Kongres w 1794 roku, jednak 2 lutego 1995 roku nazwa lotniskowca została zmieniona na cześć 33. prezydenta Stanów Zjednoczonych[1].
Od 2022 roku, z powodu inwazji Rosji na Ukrainę, operuje na Morzu Śródziemnym i Adriatyku[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (19th ed). Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-159114-687-2.
- ↑ Gianluca Di Feo: Rosyjska flota kontra amerykański lotniskowiec na Morzu Śródziemnym [LA REP]. wyborcza.pl, 15 sierpnia 2021. [dostęp 2022-08-18].