USS Mississippi (1841)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Mississippi
Ilustracja
Klasa

fregata bocznokołowa

Historia
Stocznia

Filadelfia

Wodowanie

1841

 US Navy
Wejście do służby

1841

Zatopiony

1863

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

3220 ton

Długość

70 m

Szerokość

12 m

Zanurzenie

5,8 m

Napęd
2 maszyny parowe
2 koła łopatkowe
żagle
Prędkość

8 węzłów

Uzbrojenie
2 działa 250 mm
8 dział 200 mm
Załoga

257

USS Mississippiamerykańska fregata bocznokołowa, która weszła do służby w 1841 roku. Była pierwszym bocznokołowcem US Navy przystosowanym do rejsów oceanicznych. Okręt nazwano imieniem rzeki Missisipi.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Budowa USS „Mississippi” rozpoczęła się w filadelfijskiej stoczni marynarki wojennej w 1839 roku, gdzie była nadzorowana przez komodora Matthew Perryego. Wejście do służby nastąpiło 22 grudnia 1841 roku. Okręt o długości 70 metrów posiadał ożaglowanie typu bark i dwie maszyny parowe, napędzające umieszczone po bokach jednostki dwa koła łopatkowe[1].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Po wejściu do służby „Mississippi” służył do 1845 roku do testów napędu parowego, a następnie wszedł w skład Eskadry Indii Zachodnich jako okręt flagowy.

Wojna amerykańsko-meksykańska[edytuj | edytuj kod]

Od 1846 roku był intensywnie wykorzystywany w wojnie amerykańsko-meksykańskiej. Głównym zadaniem okrętu w tym czasie było zapewnienie kontroli nad wschodnim wybrzeżem Meksyku, poprzez blokowanie meksykańskiej żeglugi i wojskowych szlaków zaopatrzeniowych. W marcu 1847 roku „Mississippi” uczestniczył w oblężeniu Veracruz, dostarczając na brzeg zaopatrzenie i żołnierzy. Zakończona sukcesem operacja desantowa przyczyniła się do zdobycia tego miasta[2].

Od 1849 roku, przez dwa lata, okręt przebywał w rejonie Morza Śródziemnego. W 1853 roku rozpoczął serię trzech wypraw do portów azjatyckich, podczas których odwiedził m.in. Zatokę Tokijską i Szanghaj[3].

Wojna secesyjna[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu wojny secesyjnej w 1861 roku został przywrócony do czynnej służby. Brał udział w walkach przeciwko siłom konfederatów w rejonie rzeki Missisipi. W 1863 roku próbując przejąć kontrolę nad konfederacką bazą Port Hudson został ciężko uszkodzony ogniem baterii lądowych, wszedł na mieliznę, a następnie spłonął, podpalony przez własną załogę w celu ochrony przed zdobyciem przez siły konfederackie[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]